Tweede Philadelphia-show uit 2009 als download

Deze shows waren zijn laatste concerten in de legendarische zaal waar Springsteen meer dan vijftig shows heeft gegeven. Bij het concert van 14 oktober speelden Bruce en de band het Darkness on the Edge of Town-album in zijn geheel. Muriël Kleisterlee en Jos Westenberg waren bij de vier shows in Philadelphia. Jos: “In die reeks concerten in het najaar van 2009 begon Bruce albums integraal te spelen. Bij de shows in Philadelphia waren dat Born to Run, Darkness en Born in the USA.”
Patti Scialfa was ook bij de show, Bruce kwam samen met haar het podium op onder de tonen van ‘Big Boss Man’ van Elvis Presley. Het concert opende met ‘Thundercrack’. Vroeg in de show werd ook ‘What Love Can Do’ van het Working on a Dream-album gespeeld, een primeur en de enige uitvoering van dit nummer ooit. Het was uitgebreid gesoundcheckt en Bruce bleef tijdens de uitvoering dicht bij de teleprompter om de tekst te kunnen lezen.

Na ‘Hungry Heart’ (waarbij Bruce over de hoofden van de mensen in het publiek crowdsurfte) en ‘Working on a Dream’ was het tijd voor de Darkness on the Edge of Town-albumuitvoering. Bruce zei vooraf dat het album na een voor hem moeilijke tijd verscheen. “Na Born to Run hebben we ons drie jaar teruggetrokken in the swamps of Jersey.” Bruce zei dat het album in het begin niet dezelfde waardering kreeg als in latere jaren, maar dat hij de setlist van zijns shows wel rondom het album gebouwd heeft. Hij droeg de albumuitvoering aan ene Tom op, over wie Bruce zei: ‘Hij heeft veel gedaan om onze muziek te promoten.’

Jos: “Darkness werd met veel intensiteit gespeeld. Vooral ‘Something in the Night’ en ‘Racing in the Street’ waren voor mij de hoogtepunten.” Muriël: “Van ‘Racing’ heb ik weleens een mooiere uitvoering gehoord. Ik vond juist de eerste drie nummers zeer goed: ‘Badlands’, ‘Adam Raised a Cain’ en ‘Something in the Night’. Opvallend was ook dat ‘Badlands’ en ‘The Promised Land’ meer gedreven klonken dan anders nu hij ze in albumvolgorde speelde.”
Nils Lofgren had veel problemen met zijn gitaren in ‘Prove it All Night’. Voordat hij zijn solo moest spelen, wisselde hij maar liefst vier keer van gitaar, omdat het instrument dat hij aangereikt kreeg, niet werkte. Hij was net op tijd klaar voor de solo, die hij grandioos en rondtollend op een been speelde.

Na ‘Darkness on the Edge of Town’ en het welverdiende applaus waarmee het publiek Bruce aan de E Street Bandleden dankte voor de albumuitvoering, was het tijd voor ‘Waitin’ on a Sunny Day’, inclusief het meezingen van een kind dat Bruce uit de zaal het podium op liet komen. Bruce haalde ook een paar verzoekbordjes uit het publiek maar koos alleen voor ‘Sherry Darling’. Jos: “Wel een erg lollige uitvoering, compleet met de drie accordeonisten Roy, Charlie en Nils.” Muriël: “Bruce haalde Patti bij zich om mee te zingen in zijn microfoon, iets waarop zij niet gerekend had. Bruce moest veel moeite doen en grapjes uithalen om haar toch bij de microfoon te houden. Het was wel duidelijk dat Bruce erg blij was dat Patti weer meedeed met de show.” Het einde van het nummer, waar Springsteen de accordeons nog eens solo liet spelen, was geheel geïmproviseerd. Bruce ging met Patti dansen en zei na afloop: “Yes, yes, yes, that is entertainment.”

‘Human Touch’ volgde en kreeg een mooie uitvoering, wederom met Bruce en Patti aan één microfoon. Aan het einde van ‘The Rising’ werd Bruce afgeleid door een grote strandbal die over de hoofden van het publiek in de pit door de lucht ging en uiteindelijk ook vlak bij het podium kwam. Als een strenge leraar gebaarde Bruce na afloop van ‘The Rising’ dat hij de bal wilde hebben. Hij nam de bal op, liep ermee naar achteren en gebaarde Kevin Buell een mes te halen. Naast het drumpodium stak Bruce de bal lek.

Na ‘Born to Run’ zag Bruce een bordje van een kind die voor zijn verjaardag ‘Ramrod’ wilde horen. Bruce willigde dit verzoek in. “Good taste”, zei hij nog. Het werd een uitgelaten versie, Patti was Springsteens ‘little dolly’ en hij maakte vreemde danspasjes bij haar. Bruce refereerde ook veel aan Philadelphia, onder andere met ‘South Street’ en ’the Philly lights’. Charlie Giordano had de grote hoed van Clarence opgezet. Ook ‘Detroit Medley’ werd gespeeld. Jos: “Ik was blij dat Bruce deze in Philadelphia speelde. De versie uit de Born in the USA-televisiespecial van 1984, waarbij mensen op stoeltjes dansen en in de gangpaden staan te swingen, stamt van een Spectrum-show uit 1984.” De lol bleef hoog, ook bij ‘American Land’. Bruce belandde tijdens het nummer bij Max Weinberg op schoot. Bij het voorstellen van de band noemde Bruce Clarence, die zijn boek Big Man, Tall Tales liet zien en een bril had opgezet, “the author, poet, the biggest man you have ever seen”.

“Are we in Philly? Are we in Philly?”, vroeg Bruce na ‘Dancing in the Dark’. Curt Ramm speelde op trompet het thema van de Rocky-films terwijl Springsteen boksbewegingen met zijn armen maakte. “We can’t go home without this one!” ‘Rosalita’ werd de finale uitsmijter, een zeer uitgelaten versie waarbij Bruce ook de mensen achter het podium toezong. Bruce bedankte na afloop het publiek en zei: “We”ll see you in a week!” Bruce en de band namen na deze tweede show in de Spectrum zes dagen vrijaf. Bruce gaf in die dagen nog wel een benefietshow in de Stone Pony voor Boston College, voordat de laatste twee Springsteen-concerten op 19 en 20 oktober in de legendarische zaal werden gegeven. De opnames van de vierde en laatste show zijn eerder ook officieel uitgebracht.