Springsteen was zaterdag 26 april bij het American Music Honors-evenement in het Pollak Theatre van Monmouth University in West Long Branch, waar The Bruce Springsteen Archives & Center for American Music hun jaarlijkse muziekprijzen uitreikten. Bruce gaf speeches voor John Fogerty en Joe Ely en trad met verschillende artiesten op, waaronder met The Disciples of Soul van Little Steven.
Naast Fogerty en Ely werden ook Smokey Robinson, Emmylou Harris en Tom Morello geëerd. Zij werden toegesproken door respectievelijk Little Steven, Patti Scialfa en Nils Lofgren. The Disciples of Soul van Little Steven, die deze avond de huisband waren, speelden van elk van de gelauwerde artiesten een nummer. Na een korte toespraak van Bob Santelli, uitvoerend directeur van de Archives, kwam Bruce het podium op voor zijn toespraak voor Joe Ely. De Texaanse muzikant was vanwege ziekte afwezig. Hij is vorig jaar getroffen door een hersenbloeding. Bruce noemde Ely een vriend die hij meer dan dertig jaar kende en zei jaloers te zijn op diens zangstem. Bruce speelde daarna met de Disciples of Soul het nummer ‘All Just to Get to You’, dat hij ook als duet met Ely zong op diens plaat Letter to Laredo.
Nils Lofgren steekt loftrompet af over Tom Morello
Nils Lofgren kwam vervolgens het podium op en sprak Tom Morello toe. Hij prees zijn muzikaal talent en sociaal bewustzijn. En hij haalde herinneringen op aan 2014 toen Morello Little Steven verving in de E Street Band. “Zodra we het podium betreden, is Tom een complete gamer, zijn ziel ondergedompeld in de muziek. Zijn ‘Ghost of Tom Joad’-solo’s zijn spectaculaire en emotionele showstoppers. Ik speel graag op mijn overstuurde pedal steel, terwijl ik Tom en Bruce licks zie uitwisselen in dat diepzinnige nummer, totdat Tom zijn afsluitende solo naar de hemel brengt. Nu draagt Toms gevoel voor melodie en ritme, terwijl hij zijn eigen universum van nieuwe geluiden creëert, bij aan het verbeteren van onze wereld met muziek die oproept tot revolutionaire rebellie en radicale hoop op een rechtvaardige en fatsoenlijke planeet. Met Woody Guthrie als poolster die opkomt voor de onderdrukten, zegt Tom: ‘Vermeng je muziek niet alleen met een doel, maar ook met menselijkheid’, en Tom verplettert fascisme met elke noot die hij speelt, of hij nu tekeergaat met zijn Rage Against the Machine of zijn spookachtige, tedere folkballads zingt, doordrenkt van waarheid.
“Ten slotte een laatste opmerking, voordat ik Tom het podium ophaal, hier is een momentopname van zijn muzikale essentie. Tijdens een E Street-show vol met audibles (spontane setwijzingen van Springsteen, red), waar de geschreven setlist nutteloos was en Bruce nummers wisselde terwijl we het podium opliepen, bleef ik gedurende de hele show Tom de toonsoorten en akkoorden doorgeven – tussen de nummers door – zo goed als ik kon. Niemand van ons wist wat er ging gebeuren. Het was eng en opwindend, we waren allemaal intens gefocust. Op een gegeven moment tikte Tom me in het donker op de schouder en zei met een kinderlijke vrolijkheid: ‘Nils! Nils! Ik wil je even laten weten dat dit het eerste nummer is dat ik, na een uur en dertien minuten, heb herkend.’ En we lachten allebei van vreugde, in de herkenning van de gezamenlijke muzikale hemel waarin we allemaal vlogen, terwijl Bruce schreeuwde: ‘One, two, three, four!'”

Daad van verzet
Morello’s dankwoord was politiek beladen: “In deze getroebleerde tijd zijn vreugde en gelach plotseling daden van verzet geworden. Er komt misschien een moment in de niet zo verre toekomst dat de ideeën die in onze liedjes tot uiting komen, en de mensen die ze schrijven en spelen, en misschien zelfs degenen die in het publiek zitten, gecensureerd, onderdrukt, verdreven en uitgewist zullen worden. Elke kunstzinnige daad is nu een daad van verzet. Elke uitgesproken waarheid is een baken van licht in deze toenemende duisternis, en elk gezongen lied is een trompet van hoop voor de toekomstige helden die deze waanzin ongedaan zullen maken.” Daarna volgde een muzikaal hoogtepunt: ‘The Ghost of Tom Joad’, een duet tussen Morello en Springsteen.
Patti Scialfa spreekt Emmylou Harris toe
Patti Scialfa sprak daarna Emmylou Harris toe en zij memoreerde dat Harris haar gevraagd had op op haar album Red Dirt Girl te zingen. Emmylou sprak op haar beurt aardige woorden over Patti’s album Rumble Doll en voegde daaraan toe: “Ik kwam er gisteravond achter dat we het G-akkoord precies op dezelfde manier spelen. Dus ik denk dat we diep van binnen zussen zijn.” Nadat Harris en Scialfa met de Disciples of Soul het nummer ‘Red Dirt Girl’ hadden gespeeld, kwam Springsteen weer het podium op om John Fogerty toe te spreken.
Bruce eert John Fogerty
Bruce had Fogerty met Creedence Clearwater Revival in 1993 ook al ingewijd in de Rock ’n Roll Hall of Fame, dus het was een logische keuze dat hij ook nu zijn muzikale vriend zou toespreken: “John is een van de uitvinders van Americana en hij populariseerde het flanellen overhemd, waar ik zelf ook al veel gebruik van heb gemaakt. Er is geen muziek die zo tot de Amerikaanse ziel en het hart spreekt als die van John Fogerty, met zoveel passie en diepe toewijding. Zowel solo als met zijn fantastische band Creedence Clearwater Revival is John erin geslaagd om al het goede, het pijnlijke, het vreugdevolle en het serieuze aan dit land in twee minuten en dertig seconden samen te vatten.” Bruce zei ook dat als iemand hem vraagt welke nummers van andere artiesten hij zelf het liefst had geschreven, zijn antwoord steevast is: “John Fogerty’s entire fucking catalog.”
Na Fogerty’s dankwoord, waarin hij nog eens aanhaalde dat hij lange tijd niet de rechten bezat over zijn eigen nummers, maar dat zijn echtgenote het uiteindelijk voor elkaar heeft gekregen dat hij die rechten weer in zijn eigen bezit kreeg, speelde hij met Springsteen en de Disciples of Soul ‘Bad Moon Rising’.
Little Steven introduceerde Smokey Robinson en vertelde dat veel muziek van de soulzanger de inspiratie was van tenminste een dozijn nummers van Steve. Robinson had een kort dankwoord en speelde met Steve ‘Tears of a Clown’. Bruce kwam daarna met beiden meespelen op ‘Going to a Go-Go’.
Vervolgens was het tijd voor een jamsessie met meerdere muzikanten. Jackson Browne, eerder al onderscheiden met de American Music Honors, kwam het podium op en deed met Bruce, Tom Morello en Nils Lofgren ‘Take It Easy’.
Daarna kwam Fogerty terug het podium op voor ‘Proud Mary’ en ‘Fortunate Son’.
Bruce deed ook een eigen nummer, ‘Tenth Avenue Freeze-out’, samen met de Disciples of Soul, Nils Lofgren en Tom Morello. Hij zong een deel van het nummer in de zaal tussen het publiek.
De avond werd afgesloten toen Bruce Nora Guthrie, de dochter van Woody, het podium op vroeg. Ook alle andere muzikanten kwamen het podium op. Tom Morello nam het woord, sprak over de gecensureerde versie van ‘This Land is Your Land’ dat hij op school leerde, en riep op om met alle artiesten (waarbij ook Darlene Love was aangesloten) en het publiek alle coupletten inclusief de gecensureerde coupletten te zingen.