Foto: Jos Westenberg

Donderdag 27 juni hebben Springsteen en de E Street Band het eerste concert in het zonovergoten Goffertpark in Nijmegen gegeven. Op de setlist geen tourpremières maar wel de twee rocksongs van The River: ‘Cadillac Ranch'(vorig jaar een keer gespeeld in Austin) en ‘Sherry Darling’. “This was a wonderful night”, zei Bruce aan het einde van de show. En zo was het maar net.

“Hey Nijmegen! Geweldig om hier zu sein.” Dat waren Springsteens eerste woorden aan het publiek, nadat hij stipt op tijd, om kwart voor acht, het podium had beklommen. Zonder verder getreuzel liet hij de show met ‘Lonesome Day’ van start liet gaan.

De avond was begonnen met een voorprogramma verzorgd door de band Benny Sings, dat pas een week voor het concert aan het programma werd toegevoegd. Net zoals dat bij eerdere voorprogramma’s bij concerten van Springsteen in Nederland het geval was, toonde concertorganisator Mojo andermaal aan weinig feeling te hebben voor de muzieksmaak van het Springsteen-publiek. De muziek van bandleider van Benny Sings, de Dordrechtse singer/songwriter Tim van Berkestijn, werd door het publiek nogal lauw ontvangen.

Foto: Muriël Kleisterlee

Bruce werd om 15.00 nog door fans als bijrijder in een zwart busje op de snelweg gesignaleerd. De soundcheck was dan ook maar kort. Bruce was wat later, dus de band begon alvast met een stukje van ‘Lonesome Day’, waar Stevie Van Zandt de zang voor zijn rekening nam. Bruce zong daarna zelf weer, een fragment van ‘My Love Will Not Let You Down’. Ten slotte werd nog kort de gitaarpartij van ‘I’m on Fire’ gerepeteerd.

Foto: Jos Westenberg
Foto: Jos Westenberg

Er waren geen tourpremières, maar wel ‘Cover Me’ met een vurige gitaarsolo van Bruce zelf en ‘Prove It All Night’, met een minstens zo vlammende solo van Little Steven. Een verrassing was de combinatie van ‘Cadillac Ranch‘ (dat met ‘Darlington County’ als alternatief op de setlist stond geschreven) met ‘Sherry Darling’. Bruce struikelde een beetje over tekst in ‘Cadillac Ranch’. Hij deelde de solo met Steve en ook de blazers en achtergrondzangers kregen een opvallende bijdrage. De solo van Jake Clemons in ‘Sherry Darling’ miste toch wel wat aan kracht. In het verleden werd de solo van dit nummer vaker door Eddie Manion gespeeld, die er beter mee uit de voeten kan.

Foto: Martijn Harleman
Foto: Jos Westenberg

Working on the Highway‘ begon met de waterspuugact van Bruce en de rest van het nummer speelde hij op de centrale uitloper voor het podium. De hele avond was te zien dat Bruce een loopneus had.

Foto: Martijn Harleman
Foto’s: Jos Westenberg

Aan het einde van ‘The Promised Land’ gaf Bruce zijn mondharmonica aan een kind rechts vooraan bij de reling. Het duo ‘My Hometown’ en ‘The River’ was prachtig. Bruce liet op het mooi uitgesponnen einde van ‘The River’ horen dat zijn stem was warmgedraaid.

Foto: Jos Westenberg

Op ‘Nightshift’ liet Bruce nog wat extra vocale variatie horen, maar de glansrol was daarin weggelegd voor Curtis King. Tijdens ‘Letter to You’, ‘Ghosts’ en ‘Last Man Standing’ liep de Nederlandstalige vertaling van de tekst mee op de videoschermen. En bij het intermezzo van ‘Backstreets’ zong Bruce nu: “Till the end… until it ends.”

Foto: Jos Westenberg
Foto: Muriël Kleisterlee

Bruce haalde de gitaarhals langs de microfoonstandaard voorafgaand aan ‘She’s the One’. Tijdens ‘Wrecking Ball’, bij de regel “I was raised out of steel here in the swamps of Jersey”, stopte Bruce toen hij een verzoekbordje zag voor ‘Jersey Girl’. “You are from Jersey?”, vroeg hij. “Oh, the sign just says ‘Jersey’.” ‘Badlands’ kreeg door het lange doorzingen van het publiek een dubbele reprise.

Foto: Jos Westenberg

‘Born in the USA’ opende de toegiften, met een hoofdrol hierin voor Max Weinberg, die in topvorm is. ‘Bobby Jean’ is het ultieme uitzwaainummer waarop het hele veld meedeed. En op ‘Dancing in the Dark’ had Bruce speciale aandacht voor de vele dames die op schouders van mannen zitten in het publiek, en die ook veelvuldig op de schermen in beeld werden genomen.

Foto: Muriël Kleisterlee
Foto: Jos Westenberg

Nils Lofgren speelde het hele concert met een mondkopje voor. Ook viel op dat hij niet tussen de andere muzikanten ging staan toen de band het applaus van het publiek in ontvangst nam. Bruce stelde de bandleden weer voor tijdens ‘Tenth Avenue Freeze-out’ en noemde Little Steven de “musical director”. Bruce deed zijn vest uit, het zweet kwam er inmiddels al door heen en zijn overhemd was drijfnat. Bij ‘Twist and Shout’ speelde hij met Stevie de “Do you wanna go home?”-act. Toen bleek dat niemand naar huis wilde en het publiek volgens Bruce dacht de E Street Band te kunnen overtreffen in uithoudingsvermogen, herstarte hij het nummer daarna nog twee keer.

Foto: Jos Westenberg
Foto: Martijn Harleman

Er kwam geen extra bandtoegift meer na ‘Twist and Shout’, al leek Bruce door het aanhoudend gezang van het publiek wel even even te twijfelen. Bruce bedankte een voor een de E Street Bandleden, omhelsde Jake Clemons als laatste en sloot daarna het concert solo af met een mooie uitvoering van ‘I’ll See You in My Dreams’. Bruce eindigde de avond met de woorden: “The E Street Band loves you.”

Foto: Jos Westenberg

Ruben Heuvelmans mailde zijn bevindingen naar Be True: “De weergoden waren aan onze kant. Het was warm, maar net niet te warm. Het was druk, maar niet te druk en de massa nam wat toe tijdens Benny Sings, die opende de namiddag onder de stralende zon.  De sfeer was gemoedelijk en rond de plaats waar ik stond (front field) was er ook geen zenuwachtig gedrang. Stipt om 19u45 kwam Roy Bittan als eerste het podium van het Goffertpark op. Daarna merkte ik iets vreemd op, Nils Lofgren had een mondmasker op. Hij was toch niet ziek?

Foto: Jos Westenberg
Foto: Jos Westenberg

“Zelf voelde ik de zenuwachtigheid toenemen. Na show vorig jaar in Landgraaf, Werchter en Hockenheim hoopte ik op een hele andere setlist. Natuurlijk wist al wel wat van voorgaande shows, maar ik was toch blij met ‘Lonesome Day’ als opener. Het geluid stond pas echt goed afgesteld tijdens ‘Cover Me’. Voor mij toonde dit nummer hoe goed Bruce die avond was. Zijn stem rauw en sterk. Zijn gitaarwerk was subliem, de scherpe noten bleven maar komen. Toen wist ik: dit gaat een topavond worden. Maar zoals dat dan wel eens gaat met verwachtingen: ze worden niet steeds ingevuld. De vraag is dan of dat aan de toeschouwer ligt of aan de artiest? Bruce was top dus daar kan het niet aan liggen.

Foto: Jos Westenberg
“Na het grandioze ‘Cover Me’ kwam de tandem ‘No Surrender’-‘Letter to You’, dat kennen we nog van de vorige tour. ‘Letter to You’, een steengoed nummer, haalt toch wel echt de vaart uit de start van het concert. De ondertiteling van het nummer wil verbinden, maar doet het juist heel fake aanvoelen. Zinnen leken met Google Translate vertaald. Dat is een kleine afknapper. Maar soit, nog genoeg tijd voor verrassingen.
Foto: Jos Westenberg
Foto: Jos Westenberg

“Ik hoopte op ‘Seeds’, ‘Light of Day’, ‘Something in the Night’, ‘Tunnel of Love’, maar het werden ‘Cadillac Ranch’, ‘Sherry Darling’ en ‘Working on The Highway’. Nummers waar hij veel interactie had met het publiek. Begrijpelijk, maar als ik dan vergelijk met Nijmegen in 2013 bleef ik op mijn honger zitten. Vooral omdat Springsteen nergens echt wist te verrassen of zoals tien jaar geleden soms magisch klonk. Begrijp me niet verkeerd, The Boss is beter in shape dan tijdens de tour vorig jaar. Dat voel je gewoon. ‘Backstreets’, ‘The Rising’, ‘Badlands’, het blijven zo’n goede liedjes. Ongetwijfeld liedjes met de boodschap die hij kwijt wil. Over Nils Lofgren repte hij geen woord.

De toegiften waren standaard met als hoogvlieger ‘Bobby Jean.’ ‘I’ll See You in My Dreams’ blijft de perfecte afsluiter. Mensen nemen elkaar vast, huilen en kunnen dan weer glimlachen. Het gevoel dat ik had rond de setlist is er één gekleurd door persoonlijke smaak, maar The Boss zijn doel om een mensenmassa samen te brengen blijft hij doen van een ongekend hoog niveau.”

Foto’s: Jos Westenberg

Setlist 27-6: Lonesome Day / My Love Will Not Let You Down / Cover Me / No Surrender / Letter to You / Ghosts / Prove It All Night / Cadillac Ranch / Sherry Darling / Working on the Highway / The Promised Land / Hungry Heart / My Hometown / The River / Nightshift / Last Man Standing (soloakoestisch) / Backstreets / Because the Night / She’s the One / Wrecking Ball / The Rising / Badlands / Thunder Road // Born in the USA / Born to Run / Bobby Jean / Dancing in the Dark / Tenth Avenue Freeze-out / Twist and Shout / I’ll See You in My Dreams (soloakoestisch)

Foto: Jos Westenberg