Vrijdag 14 juni hebben Springsteen en de E Street Band het tweede optreden in Madrid gegeven. Van Springsteens stemproblemen die bij het eerste concert nog hoorbaar waren, was niets meer te merken. Het concert kende maar liefst elf setwijzigingen ten opzichte van de eerste avond en Bruce koos voor zeven nummers van het Darkness on the Edge of Town-album. Maar meest opvallende nummer was de E Street Band-livepremière van ‘The Power of Prayer’ van Letter to You. Leon Verdonschot, Paul Snelders en Paul Meerman waren ook bij dit concert en doen verslag.
Leon Verdonschot was ook bij dit tweede concert in Madrid en mailde zijn bevindingen: “Wat een verschil met de eerste show. In ieder opzicht. Om te beginnen: vocaal. Kennelijk is het beste herstel voor Bruce niet drie weken rust, maar twee dagen eerder drie uur spelen – haha. Vergeleken met woensdag was hij (daardoor) veel meer ontspannen, en niet bezig met vocaal overleven, maar met lekker spelen en genieten van het dolenthousiaste publiek. Tijdens ‘No Surrender’ keek hij Little Steven lachend aan toen het publiek een van de vele keiharde koren van de avond inzette (Spanjaarden maken graag in Iron Maiden-stijl van elk nummer een ‘who-ho’-meezinger). Ondertussen speelden ze de ene verrassing na de andere: ‘Something in the Night’, ‘The Ties that Bind’, een zeer gedreven versie van ‘Adam Raised a Cain’ (wat een briljante tekst blijft het toch: ‘You inherit the sins / You inherit the flames’), ‘Prove It All Night’, waarin hij Little Steven opzweepte tot een epische gitaarsolo. Hij was zeven nummers onderweg, waarvan hij er vijf woensdag niet had gespeeld, toen de volgende verrassing kwam: de E Street Band-wereldpremière van ‘The Power of Prayer’, dat goed werkte live. Erg fijn dat hij er nog steeds nieuwe Letter to You-nummers in blijft gooien.
“‘Spirit in the Night’ was een geweldige uitvoering, met een extreem lang middenstuk, Bruce en Jake zittend op de trappen, en een glansrol voor Jake, die hier zeldzaam veel ruimte kreeg, tot zichtbaar plezier van Bruce. ‘Hungry Heart’ is in Spanje een nóg populairder nummer dan in andere landen, en hij liet een groot deel ervan dan ook door het publiek zingen. Hilarisch om te horen wat Spanjaarden allemaal sinds 1980 in die tekst horen. Er kwamen 80.000 verschillende versies langs. Daarna volgde het meest ijzingwekkende moment van de show, wat mij betreft het hoogtepunt: een werkelijk prachtige, zeer lang uitgesponnen versie van ‘Racing in the Street’, met opnieuw een glansrol voor een ander bandlid, in dit geval Roy Bittan. En dan ook nog gevolgd door ‘Last Man Standing’ en ‘Backstreets’.
“Bij ‘Because the Night’ mocht alweer iemand anders stralen (uiteraard Nils Lofgren) en daarna kwam nóg een verrassing: ‘Downbound Train’, met opnieuw die fraai lang verstilde passage in het laatste couplet. Omdat het Spaans publiek werkelijk een orkaan van geluid opzette bij het drieluik ‘Wrecking Ball’ – ‘The Rising’ – ‘Badlands’, viel de mondharmonica van ‘Thunder Road’ daarna nóg mooier binnen. Bruce ging de mist in met de tekst, zoals later ook bij ‘Twist and Shout’, maar in beide gevallen loste hij het lachend op na oogcontact met Little Steven. Opvallend waren de credits die Steve in de afkondiging kreeg voor zijn grote rol tijdens de eerste twee Madrid-shows: Bruce stelde hem voor als de ‘musical director’ van de band. Die musical director had ook nog een eigen fan in het publiek, die met een spandoek tijdens ‘Dancing in the Dark’ liet weten met hem te willen dansen. Bruce leek er wel voor in, maar Steve wimpelde het lachend af. Het was een van de vele momenten waarop de onderlinge lol goed zichtbaar was, nog meer dan normaal.
“Het leek voor Bruce de show van de opluchting: kennelijk nu echt verlost van zijn virus alle tijd kunnen nemen om de euforie van het publiek in zich op te nemen, en te genieten van zijn eigen band. Het einde was opnieuw overrompelend mooi: na een lang uitgesponnen ‘Twist and Shout’-feest met letterlijk op hun stoelen dansende Spanjaarden en Max Weinberg die in het Spaans mocht zeggen dat hij nog niet wilde stoppen (tot hilariteit van het publiek was zijn Spaanse spiekbriefje zichtbaar), nog geen minuut later doodse stilte tijdens ‘I’ll See You in My Dreams’. Wat een avond.”
Paul Snelders stuurde al snel na de show zijn bevindingen naar Be True: “Alhoewel anderen zich meer zorg maakten om Bruce zijn stem (zie het verslag over het eerste concert in Madrid), was voor mij de grote vraag of Bruce zich er gemakkelijk van af zou maken met een standaard setlist, of, gezien het feit dat Madrid de eerste stad is waar meerdere concerten plaatsvinden, dat er een wezenlijk andere setlist zou komen. Nu waren de voortekenen gunstig gezien wat er bij de soundcheck voorbij was gekomen, maar het blijft altijd afwachten.”
In de soundcheck waren ‘The Ties that Bind’, ‘The Power of Prayer’, ‘Janey Needs a Shooter’, ‘Something in the Night’, ‘House of a 1000 Guitars’ en ‘Born in the USA’ gerepeteerd.
Paul: “Naar later bleek, circuleerde bij het begin van het concert al de complete setlist op Facebook, maar gelukkig heb ik die niet gezien. Dat is voor mij net als naar een voetbalwedstrijd kijken waar je de uitslag al van weet. Met zeven andere nummers bij de eerste tien en een totaal van elf andere nummers en een prachtige versie van ‘Racing in the Street’ was het wederom een heerlijke avond. Waar de eerste avond naast Bruce Stevie de show stal, was het in mijn beleving vandaag Roy. ‘Racing in the Street’ is voor mij (en naar ik begreep voor velen) een van de mooiste Bruce-nummers. Maar waar zou het zijn zonder de wederom magistrale solo van Roy. Wat heb ik genoten, ik was echt niet de enige bij wie de tranen in de ogen stonden, zo mooi was het. Tel daarbij op ‘Something in the Night’, ‘The Ties that Bind’, ‘Candy’s Room’, ‘Adam raised a Cain’, ‘The Power of Prayer (tourdebuut), ‘Downbound Train’ en een heerlijke versie van ‘Spirit in the Night’, dan kun je je vast voorstellen dat ik ‘Born in the USA’ op de koop toe heb genomen. Vergeleken met vorig jaar viel die deze keer best mee. Bruce kom ‘m nu redelijk aan, liet een paar keer schieten en dat kwam het nummer en de sfeer ten goede.
“Ook qua stem, voor velen toch een vraagteken, zat het wel goed. Persoonlijk vond ik hem beter dan afgelopen woensdag, dus dat belooft wat voor het derde concert op maandag. Sowieso wordt het weer spannend of Bruce (of wellicht Stevie als ‘musical director, zoals Bruce zelf zei), wederom de setlist helemaal overhoop haalt. Met het repertoire dat hij tot zijn beschikking heeft, zou dat moeten kunnen. Zelf hoop ik op ‘Drive All Night’ en/of ‘Rosalita’. Maar we gaan het zien. Iedereen heeft hier weer een heerlijke avond gehad, ik vind het een fantastisch publiek hier in Spanje, alles goed georganiseerd, ook het openbaar vervoer. En ook nog heerlijk weer, kortom wat wil een mens nog meer, anders dan een volgend concert.”
Paul Meerman was ook bij het concert en was erg positief over de avond: “Heerlijk! Het weer, de tapas en vooral de concerten. Dit was Madrid op z’n best. Het tweede concert van The Boss overtrof het eerste. De pit-organisatie en security was beter geregeld. Dat was al positief. En dan het concert zelf. Een volgepakt Civitas Metropolitano was vanaf minuut één aangesloten. Wat een drive hadden Bruce en de band. Wat een opening van de set met ‘Something in the Night’. Het eerste gedeelte van de set was vol energie en verrassende songs. Naast de opener natuurlijk ook ‘The Power of Prayer’. Wow. De band straalde lol uit, een klein foutje in ‘Thunder Road’ werd lachend ontvangen en snel hersteld. Een topavond waar ik met veel plezier op terug blijf kijken.”
Setlist 14-6: Something in the Night / Lonesome Day / The Ties that Bind / No Surrender / Candy’s Room / Adam Raised a Cain / Ghosts/ Prove It All Night / The Power of Prayer / The Promised Land / Spirit in the Night / Hungry Heart / Nightshift / Racing in the Street / Last Man Standing (soloakoestisch) / Backstreets / Because the Night / Downbound Train / She’s the One / Wrecking Ball / The Rising / Badlands / Thunder Road // Born in the USA / Born to Run / Glory Days / Dancing in the Dark / Tenth Avenue Freeze-out / Twist and Shout / I’ll See You in My Dreams (soloakoestisch)