Springsteen en de E Street Band hebben zaterdagavond 18 februari opgetreden in het T-Mobile Center in Kansas City. Jake Clemons was nog niet terug op het podium, hij kampt met een coronabesmetting. Eddie Manion verving hem met verve. René Slegers was erbij en doet verslag.
Na twee achtereenvolgende concerten wel te zijn gespeeld, sloeg Bruce in Kansas City ‘If I Was The Priest’ over. Ook ‘Don’t Play that Song’ werd niet gespeeld. De show in Kansas City was relatief kort (als je een setlist met 25 nummers al kort kunt noemen), maar Bruce was heel gedreven en energiek. René Slegers was bij het concert en mailde een verslag. “Muziek kan mensen samenbrengen en verenigen. Vandaag was weer zo’n dag, een Springsteen-show die als een trein doordendert en pas tot stilstand komt als de laatste noot is gespeeld, de lichten aangaan en de zaalmuziek wordt gestart. Een trein die vooral begint met de mededeling dat Jake Clemons er weer niet bij kan zijn. Volgens Bruce niet omdat hij porno gekeken heeft, of omdat hij barbecuevlees op heeft. Nee, hij heeft COVID! Bruce laat het publiek meebrullen, eerst door de letters uit te spellen: ‘F U C K C O V I D. What does that spell?’ De hele zaal roept: ‘Fuck COVID!'”
René: “In het begin is het duidelijk dat Springsteens stem opgewarmd moet worden. Hij heeft blijkbaar zijn stemoefeningen niet gedaan en ‘Ghosts’ verdwijnt in onzuiverheid en zelfs enkele valse tonen. Maar dan komt ‘The Promised Land’! Bruce introduceert Eddie Manion. Vanavond wordt zijn avond. Het is duidelijk dat Bruce hem naar voren schuift bij alle nummers met saxofoonsolo’s. Tijdens ‘The Promised Land’ gaat het even mis als Eddie de solo al wil gaan spelen terwijl Nils nog aan de beurt is, maar onze dirigent Bruce corrigeert zijn saxman en samen hebben ze hier de grootste lol om. Bij ‘Out in the Street’ speelt Bruce luchtgitaar tijdens Eddies solo. Garry Tallent doet waar hij het best in is: niet meezingen! Steve lijkt ‘not amused’ en schudt zijn hoofd, maar het zal Garry een rotzorg zijn. Hij bast gewoon lekker verder.
“Tijdens ‘The E Street Shuffle’ is er een geweldig duel tussen Max op drums en Antonie Almonte op congo’s en percussie. De drums van Max gaan door merg en been en lijken wel op mitrailleursalvo’s. Bij ‘She’s the One’ is Bruce duidelijk onder de indruk van de saxsolo van Eddie en geeft hem een highfive. Dat zal niet de laatste zijn van vanavond. Bruce dirigeert en regisseert en Eddie komt prima uit de verf.
We swore forever friends
“Hoogtepunten vanavond waren ‘Last Man Standing’ en ‘Backstreets’. Ik had niet verwacht dat Bruce deze prachtige song nog live zou spelen. Standaard opgenomen in de set en vandaag met grote intensiteit gespeeld. Bruce speelde iedere noot met passie en zong de tekst op een gedreven manier. Ik moest terugdenken aan 1981. Ik zag toen de show in Birmingham, UK, en daar speelde Bruce ‘Drive All Night’. Dat was geweldig, net zoals vanavond ‘Backstreets’. Springsteen op z’n best, met ontembare energie. Het lijkt alsof hij dit nummer vanavond alleen voor mij speelt. Mijn favoriete nummer van de lp Born to Run. Ik stond vooraan in de pit, maar knipoogde hij nou in mijn richting? ‘We swore forever friends’, zingt hij dan, om vervolgens het nummer nog intiemer te maken wanneer hij zegt: ‘I’ll carry it right here!’, daarbij een kloppend gebaar makend op de plaats van zijn hart.
“Bij ‘Wrecking Ball’ is het eindelijk zover, Bruce maakt een verwijzing naar de Kansas City Chiefs. Dit American footballteam heeft de Superbowl gewonnen en dat is in de stad te zien. Kansas City is rood en geel gekleurd. Bruce zingt in plaats van ‘Giants’ nu ‘Chiefs’, hetgeen op gejuich kan rekenen. ‘Kansas City, you’re pretty wild’, roept onze Boss. ‘Rosalita’ is het toppunt van energie en gekheid. De hele band voert een toneelstuk op op het middenpodiumpje, waarbij Steve Bruce over zijn hoofd wrijft en het nummer met gekke gebaren begeleidt. Het wordt een gigantisch feest en de laatste mensen die zaten, zijn nu ook gaan staan. Grappig wordt het als Steve een volumeknop van zijn gitaar in zijn handen heeft en er vervolgens als een plectrum mee gaat spelen!”
“‘Last Man Standing’ is een nummer dat kippenvel oproept. Het is muisstil in de zaal als Bruce zijn verhaal vertelt, over het overlijden van Georg Theiss en dat hij zelf nu de laatste levende van zijn eerste band is, de “last man standing”. Het nummer beroert de aanwezigen, zoals ook ‘I’ll See You in My Dreams’, het slotstuk van de avond.”
