Springsteen en de E Street Band hebben dinsdag 30 mei in het Murrayfield Stadium in Edinburgh, Schotland opgetreden. Het concert van drie uur kende weinig verrassingen. Paul Snelders en Paul Meerman waren erbij en gaven hun bevindingen door.
Om zeven uur betraden Springsteen en de bandleden het podium dat gebouwd was in het rugbystadion. De set begon met ‘No Surrender’. ‘Death to My Hometown’ werd gespeeld na ‘Prove It All Night’. Na ‘Candy’s Room’ volgde ‘Darkness on the Edge of Town’. Eén keer eerder, alleen bij het tourdebuut van ‘Darkness’ in Detroit, zette Bruce beide nummers op de setlist. Dit was qua nummerkeuze de enige verrassing. Tussen ‘Tenth Avenue Freeze-out’ en ‘I’ll See You in My Dreams’ kwam geen extra toegift zoals dat bij beide concerten in Amsterdam nog wel het geval was.
Paul Snelders was bij de show in Edinburgh: “Ik vond het een degelijke show maar weinig verrassend. Het geluid was goed, maar ik vond het publiek wat tam, al zullen daar de meningen verdeeld over zijn. De concerten in Rome en Amsterdam vond ik persoonlijk beter. De sfeer in Rome was goed en ook Amsterdam vond ik leuk ondanks het slechte geluid. Ik begrijp dat je mening over een concert afhangt van met wie je bent en waar je staat of zit. En er treedt onvermijdelijk een soort verzadiging op, voor de verwende concertganger ontbraken in Edinburgh de pareltjes. Ook in de foto’s zie je dat terug, alle poses zijn geregisseerd en je kunt de foto’s van verschillende concerten bij wijze van spreken op elkaar plakken. Maar als je voor het eerst deze tour gaat, is het ongetwijfeld fantastisch”
Paul Meerman was ook Edinburgh en mailde: “Bruce en de band leverden, zoals eigenlijk altijd. Ze slaagden erin om de circa 65.000 aanwezigen meer dan tevreden terug naar huis te laten gaan. Het publiek was aandachtig maar zeker in het begin niet expressief aanwezig. Daardoor leek het of het rustig was. Misschien hielp de (ondergaande) zon ook niet. Voor Schotse begrippen was het namelijk erg warm en behoorlijk zonnig. Het grootste deel van het publiek keek daarom tegen de zon in richting podium. Toch hoorden we na afloop alleen maar lovende woorden van de blije concertgangers. Veel respect voor Bruce en de band. En terecht, want het is gewoon een groot feest.
“Een secuur opgebouwde (standaard) setlist die met ‘Death to My Hometown’, ‘Darkness on the Edge of Town’, ‘Johnny 99’ en ‘Candy’s Room’ bestond uit 29 nummers. De uitvoering van ‘Bobby Jean’ raakte mij, niet omdat die in een speciale versie uitgevoerd werd, maar meer door het hetgeen Bruce uitstraalde met de expressie in zijn gezicht. Alsof hij een boodschap wilde overbrengen. Eén boodschap die Bruce in ieder geval voor de Schotten had: het zal geen tien jaar meer duren voor hij zal terugkeren!
“Wat mij opviel was het grote plezier dat de bandleden uitstraalden, het feit dat The Boss losser in zijn performance zat met meer grappen en grollen, de kus waarop hij een fan trakteerde en het hoedje dat hij van een fan afpakte, opzette en vervolgens als een frisbee het voorvak terug in wierp. Of het moment dat Bruce tijdens ‘Mary’s Place’ het publiek tot stilte probeerde te manen en op geschreeuw uit het publiek ad rem zei: “Please don’t disturb me when I’m working.” En Steven genoot eveneens zichtbaar. De vele danspasjes met Bruce, het grapje om niet te stoppen eindigend in de gekke bekken trekken. Zomaar wat voorbeelden. Het werd allemaal met veel plezier ontvangen door de Schotten. Fijn volk overigens met een perfecte service voor ons fans in het voorvak door continu flesjes water uit te delen.
“Muziektechnisch zullen er best wat opmerkingen te maken zijn, maar dat hoort er toch bij en er waren absoluut geen storende fouten bij. We besloten de avond in dezelfde pub als waar de avond ervoor een pre-concert-samenkomst gegeven werd. De stemming in fijn gezelschap zat er goed in, mede door de goede performance eerder op de avond.”
Bruce en de band hebben nu anderhalve week pauze. Op 11 juni wordt de tour in Landgraaf hervat.