‘Cover Me’ bij derde show Madrid

Maandag 17 juni hebben Springsteen en de E Street Band het derde en laatste optreden in Madrid gegeven. Op de setlist stond ‘Cover Me’, voor het eerst weer live gespeeld sinds 2017. Met ‘I’m on Fire’ en ‘Working on the Highway’ in de set zorgde Bruce ervoor dat alle nummers van het Born in the USA-album tijdens de drie shows in Madrid aan bod zijn gekomen. Leon Verdonschot, Paul Snelders en Herman Bosschaart waren bij het concert en doen verslag.

Leon Verdonschot schreef na de show: “Bruce houdt van Madrid en Madrid houdt van Bruce: het werd meteen weer duidelijk toen hij zijn derde show in deze stad inzette met ‘Lonesome Day’ en het publiek opnieuw massaal iedere riff meezong. De grootste verrassing kwam meteen daarna: ‘Cover Me’, voor het eerst ooit tijdens de Letter to You-tournee. En het ging vervolgens maar door met de nummers die afweken van de vorige twee Madrid-shows: ‘Night’, ‘Trapped’, ‘My Love Will Not Let You Down’, ‘Prove It All Night’ en wat mij betreft het hoogtepunt van deze avond: een bloedstollende versie van ‘Atlantic City’.

“Van ‘Working on the Highway’ maakte hij een feest, inclusief de waterspuugact. Hij zong het op de uitloper in het midden, en het werd een een-tweetje tussen Bruces zanglijnen en de lalala’s van het publiek, tot zijn zichtbaar plezier. Ik was benieuwd of het publiek stil zou blijven tijdens ‘Last Man Standing’, omdat hij er maar liefst drie ballads aan vooraf liet gaan (‘My Hometown’, een zeer intense en prachtige versie van ‘The River’, en ‘Nightshift’), maar opnieuw was het muisstil. Spanjaarden springen, hossen en zingen zó graag dat je af en toe denkt dat je bij Snollebosseke staat, maar vervolgens zijn ze ook weer zeer aandachtig bij de ingetogen momenten.

“Bij ‘Thunder Road’ zag ik tot mijn grote verbazing helemaal vooraan hetzelfde jongetje met hetzelfde bordje met de vraag om een mondharmonica op de schouders van zijn pa, dat vrijdag die mondharmonica al had gekregen (wat is in Spanje de minimumleeftijd van eBay?), maar deze keer moest hij het met een handdruk doen. De toegift opende nieuw met ‘Born in the USA’ in de steroïdenversie, maar eerlijk is eerlijk: in Spanje leidt het nummer tot totale euforie en een soort 1984-revival, inclusief enkele haarbanden. Die euforie was er ook weer bij ‘Twist and Shout’, met een hilarisch een-tweetje tussen Bruce en Max over het al dan niet stoppen met de show (Max: ’No! No! No!’). Max had enkele eigen fans op de voorste rijen, die met grote borden en een tekening van hem smeekten om drumstokjes. Voor de eindbuiging liep hij met twee sets drumstokjes naar ze toe.

“I’ll See You in My Dreams’ was opnieuw de afsluiter, en ik hoop dat dat deze tour niet meer verandert: het blijft een prachtig slotakkoord. Ook van deze gedenkwaardige derde avond Madrid, waar Bruce in totaal bijna 9 uur heeft gespeeld, meer dan 90 nummers, waarvan meer dan de helft alleen die avond, voor in totaal 240.000 mensen. En waar hij kennelijk de laatste resten van zijn virus uit zijn lijf heeft gespeeld, want gisteren was hij nóg beter bij stem dan vrijdag.”

Paul Snelders appte: “Drie concerten in vijf dagen, 9 uur Bruce, 49 verschillende songs – als ik goed geteld heb: Madrid was een belevenis. Heel anders toch dan vorig jaar, waar je al blij was dat er twee of drie andere songs op de setlist stonden. Ook dit concert was weer heerlijk, ondanks dat de setlist wat minder spannend was, terwijl er toch een tourdebuut van ‘Cover Me’ was. Maar dat is toch iets anders dan bijvoorbeeld ‘Racing’ of ‘The Power of Prayer’.

“Dit concert had vorig jaar zeker in de top gestaan, qua sfeer en muzikaal gezien. En Bruce was zeer goed bij stem. Maar om eerlijk te zijn vind ik de eerste twee concerten (en zeker Madrid 2) toch net iets beter. Maar als dit de opmaat is voor Barcelona en Nijmegen, gaat het nog heel leuk worden.”

Herman Bosschaart mailde naar Be True: “De keuze om de Boss-trilogie in Madrid de doen is een goede geweest. Wat een shows. Dan heb ik het niet over het muzikale als stem, missertjes die ik toch niet hoor, maar met name de hele ambiance. Totaal bijna 9 uur Bruce in een kolkend Metropolitano met 91 nummers waarvan ik dacht 48 uniek. Vanwege mijn rugproblemen ben ik aangewezen op de tribune (hoop dat ik Goffertpark overleef), dan zie je toch meer en dat Spaanse publiek is bijzonder. Ze komen laat aan, maar gaan gelijk los, tot ‘Nightshift’ staat iedereen en ook het laatste uur weer.

“Onvergetelijk bij show 1 was een klein mannetje van een jaar of 6 die het hele concert op de banken stond. Bij het tweede concert bij ‘Born to Run’ ging een man op de knieën om zijn vriendin ten huwelijk te vragen, gefilmd door zijn zoon. Verrassend bij de derde show een dame op leeftijd die 3 uur staat te swingen.

“Natuurlijk blijft de muziek het belangrijkste, met voor mij de hoogte-hoogtepunten, ‘Frankie’, ‘Seeds’, ‘The Power of Prayer’, ‘Priest’, ‘Something in the Night’, ‘Atlantic City’, ‘Trapped’ en nog veel meer. Begrijpelijk dat Bruce het laatste uur wat minder wisselt als je ziet hoe het stadion uit zijn dak gaat. Natuurlijk heb ik ook nog wensen, maar die hou ik maar vast voor the next ones. Maar wat een revival van de Boss met zijn over enthousiaste en gedreven E Street Band.”