“Ik ben net terug van een paar dagen New York en ik heb het voorrecht gehad om de shows van woensdag 15 november en vrijdag 17 november te mogen zien. Er al veel geschreven over Springsteen on Broadway, mooie bijdragen van Ankie, Johan en Lennart op Be True en er staat een heel mooi verslag op www.chuckearling.com. Maar hierbij dan ook mijn verhaal.
Net als velen van ons was het mij niet gelukt om een bestelcode van Ticketmaster te krijgen. Op vakantie diverse toeren uitgehaald om in contact te blijven met Ticketmaster, dit tot ergernis van mijn vrouw, maar helaas leverde het dus niets op. Ik had mij er al een beetje bij neergelegd dat ik niet naar Broadway zou gaan, want de prijzen op StubHub vond ik bizar hoog. Via een Facebook-pagina kwam ik in contact met een groep waar kaartjes werden geruild en gevraagd. Tot mijn verbazing kreeg ik op een ochtend een bericht kreeg of ik dezelfde avond in New York kon zijn om de show van Springsteen te zien. Helaas moest ik vertellen dat ik uit Nederland kwam en ik geen mogelijkheid zag om op zo’n korte termijn naar New York te komen. Een dag later kreeg ik een aanbod voor een kaartje voor een voorstelling zes dagen later, op woensdag 15 november, met de vraag of ik dat kon halen. Ik heb meteen spontaan teruggeschreven dat ik zou komen, koste wat kost.”
Cock schakelde een reisbureau in om op korte termijn zijn reis te laten organiseren en hij arriveerde de dag voor de show in New York. Op 15 november bezocht hij ’s ochtends het 9/11 Memorial op Manhattan: “Zeer indrukwekkend, je kunt op een groot tablet de namen en het verhaal lezen en horen van de omgekomen slachtoffers. Ik drukte op een willekeurige naam en las het verhaal achter deze jongeman die was omgekomen. Hij was een groot Springsteen-fan en iedere dag als hij naar huis reed stond er muziek op van the Boss.”
’s Avonds ging Cock op tijd naar het theater: “Bruce komt tussen half 7 en 7 uur aan en neemt, samen met Patti, de tijd voor het uitdelen van handtekeningen. Ik heb ook een mooie handtekening van Bruce mogen ontvangen in mijn boek Born to Run. Wat betreft de show sluit ik mij aan bij alles wat geschreven is. Voor mijn gevoel ben ik nog nooit zo dicht bij Bruce geweest. Het was magisch, uniek, ontroerend, humoristisch, zo anders dan die vele shows die ik de afgelopen 32 jaar heb gezien. Hij heeft in een kleine intieme setting zijn leven aan mij verteld met prachtige verhalen en muziek en daarbij de hoop uitgesproken dat hij een ‘good travelling compagnon’ is geweest, en dat het mij heeft geholpen op mijn reis door mijn leven. De voorstelling was een hoogtepunt van 2 uur lang, werkelijk alles klopte. De setting van het theater, het publiek, het geluid. Dit was absoluut het beste van Springsteen wat ik in al die jaren in de vele verschillende soorten shows heb gezien.”
Cock besloot om twee dagen na deze ervaring nog eens te proberen een kaartje voor de show te bemachtigen: “Ik wist dat er iedere dag een ‘cancellation row’ voor het theater was, een rij voor kaartjes die eventueel over zijn. Die worden tegen de ‘normale prijs’ verkocht, wat in dit geval nog altijd tussen 500 en 800 dollar is. Als je bij de eerste 10 personen bent, heb je kans een aanbod voor een kaartje te krijgen. Bij mijn poging was de rij niet langer dan 10 personen, ik was nummer 4 in de rij en mocht nog een keer de show meemaken. Dezelfde show, dezelfde nummers maar toch weer een totaal andere beleving. Diep onder de indruk en zeer voldaan vloog ik de volgende dag terug naar Amsterdam.”