Bruce strijdbaar bij after-verkiezingsshow Toronto

Springsteen en de E Street Band hebben woensdag 6 november het tweede concert in de Scotiabank Arena in Toronto gegeven. Een dag na de voor Bruce teleurstellende uitslag van de Amerikaanse presidentsverkiezing toonde hij zich strijdbaar. Hij opende de show met een geïnspireerde uitvoering van ‘Long Walk Home‘, geïntroduceerd met de woorden “a fighting prayer for my country”, en speelde daarna ‘Land of Hope and Dreams’. Monique Jansen en Michael de Burger waren erbij en doen verslag. Michael: “Hoogtepunt voor mij was de zeer venijnige versie van ‘Adam Raised a Cain’.”

De show begon bijna anderhalf uur later, omdat Springsteens vliegtuig met technische problemen aan de grond bleef staan en hij moest overstappen in een ander toestel. Springsteen verontschuldigde zich aan het publiek voor de verlate start van de show: “Good evening Toronto. Sorry we are late. We had plane trouble and sit on our asses for hours and wait for another one. We apologize. This is a fighting prayer for my country!”

Na ‘Land of Hope and Dreams’ volgde ‘Lonesome Day’, dat niet op de setlist stond maar Bruce toch wilde spelen. Daarna twee nummers van Darkness: ‘Candy’s Room’ gevolgd door ‘Adam Raised a Cain’. Michael de Burger was bij de show en schreef: “Dit was een show met een setlist die bol stond van de emotie. De eerste twaalf nummers waren ongetwijfeld een gevolg van Springsteens gevoelens bij de verkiezingsuitslag. Hoogtepunt voor mij was de zeer venijnige versie van ‘Adam Raised a Cain’. Ook de versie van ‘Darkness on the Edge of Town’ zette hij stevig neer.”

Ook Monique Jansen-Hartkoorn was met Bas Jansen bij het concert en mailde na de show: “Het concert begon anderhalf uur te laat omdat het vliegtuig van Bruce problemen had. Kort voor 9 uur kwam de band het podium op en kondigde Bruce het eerste nummer ‘Long Walk Home’ aan met ‘This is a fighting prayer for my country’. Daarmee was de toon gezet voor het eerste blok met nummers die te relateren waren aan de verkiezingsuitslag. Verder heeft Bruce er met geen woord over gesproken. Bruce liet de nummers voor zich spreken met lange gitaarsolo’s. Vooral bij ‘Adam Raised a Cain’.”

‘Better Days’ was een verzoeknummer, net als ‘Reason to Believe’, dat na ‘Waitin’ on a Sunny Day’ (waarbij Bruce een kind vooraan in de pit wilde laten meezingen) volgde. Monique: “‘Better Days’ werd gespeeld voor een echtpaar dat 25 jaar getrouwd was. In het eerste deel zat ook ‘Waitin’ on a Sunny Day’. Bruce wilde een wel heel klein kind, dat achter ons stond, laten meezingen maar het meisje begon van schrik te huilen.”

Vergeleken met de eerste show passeerden maar liefst elf andere nummers bij deze tweede show in Toronto. Na de venijnige uitvoering van ‘Darkness’ volgde de show het vaste stramien tot aan de toegiften. Geen opening met ‘Meeting Across the River’/’Jungleland’, maar gewoon ‘Born to Run’. Monique: “Bruce was vrolijk en maakte er een feestje van. Bij ‘Rosalita’ kwamen  verschillende bandleden vooraan op het podium op de uitloper meespelen. Tijdens het intro van ‘Tenth Avenue’ haalde Bruce een kerstmuts uit de zaal, zette hem op en gaf Steve een teken om ‘Santa Claus’ te gaan spelen. Jake Clemons en Eddie Manion werden naar voren gehaald tijdens ‘Santa Claus’ en Bruce hield zijn kerstmuts op. Daarna werd ‘Tenth Avenue’ weer gestart, maar het ging niet goed met de Horns. Het lukte pas de derde keer.”

Michael: “Bij de toegiften was Bruce een stuk losser. Uit het publiek pakte hij een kerstmuts aan om voor de tweede keer dit jaar ‘Santa Claus‘ te spelen. En toen de blazers bij de aansluitende overgang naar ‘Tenth Avenue’ verkeerd begonnen, lag de hele band dubbel.”

Monique: “Bruce eindigde na zo’n drie uur weer solo met I’ll See You in My Dreams.’ Voor ons zit een week Toronto erop. Het waren twee heel verschillende shows waarbij de eerste show ons het meest aansprak.”

Bruce was tussen beide shows in Toronto terug naar huis gevlogen. Hij bezocht in New Jersey op verschillende dagen de filmset van Deliver Me From Nowhere, de biopic die gemaakt wordt naar aanleiding van de verfilming van het boek over de totstandkoming van het album Nebraska.

Max Weinberg greep de drie dagen pauze aan om twee concerten in Toronto te geven met zijn Jukebox programma. Bas Jansen en Monique Jansen-Hartkoorn waren ook bij een van deze shows. Bas schreef: “Wij zijn maandagavond naar de Max Weinberg Jukebox in The Horseshoe taverne geweest. Deze legendarische zaal is van Bruce-fan Jeff Cohen die we vaak bij Europese concerten hebben ontmoet. Er was een vroege en een late show. Bij de vroege show hadden een aantal leden van de E Street Horns meegespeeld. Wij waren bij de late show.

Na de aankondiging van Jeff betrad Max Weinberg met zijn band het podium. Het concept was ons al bekend van een show die we in Milaan hadden gezien: de band speelt eerst een paar nummers en de rest van de avond haalt Max verzoekjes op uit het publiek die kunnen worden gekozen uit, in dit geval een lange lijst met oude hits van met name Engelse bands. De begeleidingsband is van oorsprong een Beatles-tributeband. Nummers van onder andere The Beatles, The Kinks, The Band en Led Zeppelin kwamen voorbij.

Het werd een mooie avond met goede muziek en leuke anekdotes van Max. Er moest natuurlijk ook een Bruce-nummer worden gespeeld. Max vertelde dat ‘Thunder Road’ de eerste song was waarbij hij tijdens de opnames invloed had op de uiteindelijke vorm. Door middel van een door hem bedachte drumfill werden twee delen van het nummer aan elkaar verbonden. Ook vertelde Max dat hij ten tijde van de Born in the USA-tour veel telefonisch contact had met Ringo Star. Max vertelde hem wat erbij kwam kijken nu ze zo succesvol waren. Ringo antwoordde na een stilte: “Vergeet niet dat ik in The Beatles zat….” Nu er tussen de concertdatums meer tijd zit, is het een leuke afwisseling om naar een optreden als dit te gaan.”

De volgende show is zaterdag 9 november in Ottawa. Eerdere concertverslagen vind je in het touroverzicht van de sectie Concerten.