Springsteen en de E Street Band hebben donderdag 25 mei het eerste concert in de Johan Cruijff Arena in Amsterdam gegeven. Bruce was zeer ontspannen, maakte kleine foutjes waardoor hij ook voor het eerst deze tour af en toe van het script afweek. Het leverde zelfs een extra toegift op in de vorm van de ‘Detroit Medley’.
Het publiek moest wat langer wachten om binnen te komen, want Springsteen en de E Street Band deden eerst nog een soundcheck. Als eerste was Steve Van Zandt te horen, die een nummer van The Hollies zong. Helaas was het geluid buiten het stadion niet goed genoeg om het nummer te identificeren. Daarna nam Bruce de zang over en speelden ze ‘No Surrender’, ‘Candy’s Room’ en ‘Nightshift’. Laatstgenoemde nummer werd meerdere malen gerepeteerd.
Uiteindelijk gingen de deuren net iets na vijf uur open en stroomde de pit en het veld langzaam vol. Door de verkeersdrukte rond het stadion waren veel fans om half acht nog niet op hun plaats en dus begonnen Springsteen en de band een klein kwartier later pas met het concert.
Bruce moest aan het begin van het concert hard werken om het hele publiek mee te krijgen. Uiteindelijk lukte hem dit glansrijk maar het ging niet vanzelf. Helaas was het tijdens de rustige momenten in de show voortdurend een geroezemoes in het stadion te horen. Een vervelend voorbeeld van de zogenaamde “Dutch disease”. Ankie Baecke en Johan van Es waren bij het concert en Ankie schreef hierover: “Mijn vriend Johan stond de eerste show achter in de pit, net als in Parijs. Er werd zoveel gepraat en bier gedronken, dat het echt afleidde van de show. Voetballer Youri Mulder stond daar ook te kletsen. Tijdens de rustige nummers kon je het ook echt horen dat de halve zaal aan het bijpraten was.”
De nummers ‘Letter to You’, ‘Last Man Standing’ en het slotstuk ‘I’ll See You in My Dreams’ werden ondertiteld op de schermen. Dit is eigenlijk niet nodig voor de meeste fans in Nederland, maar in Frankrijk, Italië en Spanje zijn niet alle fans de Engelse taal machtig. Bruce had in het begin van de set ook stemproblemen. Hij worstelde zich door ‘Ghosts’ heen en tijdens ‘Out in the Street’ liet hij Jake Clemons een stukje zingen. Later in de show, toen zijn stem wat verder opgewarmd was, viel op de zang weinig meer aan te merken.
‘Candy’s Room’, wel geoefend in de soundcheck, ontbrak op de geplande setlist en werd dan ook niet gespeeld. ‘Trapped’ was een verrassing, het stond ook niet op de setlist maar Bruce liet na een aarzeling van Roy Bittan, die wat moeite had om de juiste instellingen op zijn keyboard te vinden, het nummer toch starten.
Tijdens de break in ‘Johnny 99’, toen Curtis King het ritme op de koebel meesloeg, riep Bruce: “This song needs more …?” De reactie van het publiek was matig, dus hij stelde nogmaals de vraag. Weer geen reactie. “Cowbell, cowbell”, zei Bruce en daarna stelde hij het publiek nog een keer dezelfde vraag. Het was een voorbeeld van het harde werk dat Bruce in het begin van de show moest leggen om het publiek mee te krijgen.
Tijdens ‘Mary’s Place’ probeerde Bruce het publiek stil te krijgen en ging hij met zijn vingers knippen. Zo waar werd het bijna maar niet helemaal stil in het stadion. Het was een van de spontane kleine wijzigingen in de show, die in andere steden toch veel strakker gescript was, die Bruce zich permitteerde.
Ook maakte hij her en der wat foutjes. In ‘The Promised Land’ miste hij al een tekstregel, maar opmerkelijkste moment kwam later in de show, tijdens ‘Wrecking Ball’ waar Springsteen de pre-chorus al halverwege het couplet inzette en vervolgens lachend zei: “I made a completely new part up in this song… this is how it was supposed to be.” Daarna zong hij opnieuw het tweede deel van het eerste couplet. Na de regel “I was raised out of steel here in the swamps of Jersey” herhaalde Bruce de laatste woorden een paar keer en vroeg hij verbaasd of mensen in New Jersey zijn geweest.
Tijdens de gitaarsolo van Nils Lofgren onder ‘Because the Night’ ging Bruce tegen Nils aan hangen waardoor die de solo moest afbreken en het crescendo richting het laatste refrein de mist in ging.
De kleine missers resulteerde in een ontspannen sfeer op het podium, want Bruce lachte veel weg, werd daardoor ook wat losser en liet het script van de show wat vieren. Op een gegeven moment deed hij ergens ook nog een extra, gek dansje.
De toegiften volgden het vaste stramien. Tijdens ‘Glory Days’ hield Bruce zijn Fender-gitaar bij de hals als een honkbalknuppel vast.
Ook maakte Bruce weer veel grapjes met Little Steven die bij dit concert geanimeerder leek dan bij voorgaande shows. Toen Springsteen vroeg of het tijd was om naar huis te gaan en Steve bleef antwoorden dat hij nog niet naar huis wilde, liep Bruce naar de eerste rij en vroeg hij aan Norbert Frijns: “Do you wanna go home?” De fan uit Maastricht liet duidelijk blijken: “No!”
Bij het voorstellen van de band sloeg Bruce Charlie Giordano in eerste instantie over, maar Steve wees hem op de gemiste vermelding van de toetsenist. Bruce liet steeds meer de teugels vieren aan het einde van de show. Dat leidde zelfs voor het eerste deze tour tot een extra, heuse toegift aan het einde van ‘Tenth Avenue Freeze-out’. Terwijl de band het applaus in ontvangst nam, zei Bruce “One more” en liet hij de muzikanten terug naar hun plek gaan want hij wilde de ‘Detroit Medley’ nog eens spelen. Nils Lofgren had niet eens een gitaar gekregen voordat Springsteen het nummer al inzette. Co Jeurissen trof Max Weinberg een dag later in Amsterdam en die bevestigde aan Co dat het ook voor de E Streeters een echte verrassing was.
De solo-uitvoering van ‘I’ll See You in My Dreams’ was het einde van de show, die door de extra toegift voor Amsterdam net iets langer dan drie uur duurde en daarmee ook de langste van deze tour tot nu toe is.
De kranten waren unaniem lovend over het concert. Enige kritiek die gespuid werd, was over het geluid in het stadion, al leek het wel te liggen aan de plek waar je zat of stond. Ankie Baecke: “Waar ik stond en met oordoppen in, was het geluid goed te doen. Maar mijn moeder zat op de tribune en daar was het echt slecht. Ik snap niet dat ze na al die jaren nog steeds concerten in de Johan Cruijff Arena organiseren. Daardoor, en ook vanwege het kletsende publiek en de af en toe wat matte reacties aan het begin van de show, vond ik het heel verrassend dat juist het publiek bij dit concert een extra toegift kreeg. Ik had niet het gevoel dat we dat verdiend hadden.”
Setlist 25-5: No Surrender / Ghosts / Prove It All Night / Letter to You / The Promised Land / Out in the Street / Kitty’s Back / Nightshift / Mary’s Place / Trapped / The E Street Shuffle / Johnny 99 / Last Man Standing (soloakoestisch) / Backstreets / Because the Night / She’s the One / Wrecking Ball / The Rising / Badlands / Thunder Road // Born in the USA / Born to Run / Bobby Jean / Glory Days / Dancing in the Dark / Tenth Avenue Freeze-out / Detroit-medley / I’ll See You in My Dreams (soloakoestisch)