“Het is alweer 25 jaar geleden dat ik Freehold, de plaats van Springsteen en zijn boom – op de hoes van ‘My Hometown‘ – bezocht, een wish van een fan die de internationale doorbraak van Springsteen van dichtbij heeft meegemaakt. Het begon in 1981 toen ik zag hoe Springsteen Ahoy veroverde met energieke uitvoeringen van ‘Thunder Road’ en ‘The Promised Land’. Daarna volgde in 1984 zijn wereldwijde doorbraak. En zag ik hoe Springsteen 50.000 mensen liet meebrullen op ‘Born in the USA’.
Diepere betekenis
Toen kwam voor Springsteen een periode van scheiding, afscheid van The E Street Band, writer’s block en depressies. Maar 25 jaar geleden was ik nog niet bewust van deze donkere periode uit het leven van Springsteen. Want ik was zelf op huwelijksreis en net met veel energie begonnen aan mijn eerste baan. Zo bleef ik Springsteen volgen en genoot ik van zijn intieme soloconcerten, reünieconcerten met The E Street Band en de full album performances van The River. Dankzij de boxsets en autobiografie Born to Run kreeg ik wel steeds meer inzicht in de diepere betekenis van zijn liederen en zijn drijfveren. Als je dan denkt dat Springsteen na 45 jaar geen magic tricks meer heeft, verrast hij met Springsteen on Broadway.
Op 30 mei arriveren mijn broer en ik dan bij Walter Kerr Theatre. Bij de artiesteningang staan om 17 uur ongeveer 20 personen te wachten. We zien veel securitymannen aan het werk, maar ook vreemde vogels die overduidelijk betaald zijn om een gesigneerde plaat te scoren. Zo staan we te wachten… op steenworp afstand van het Columbia Records-kantoor, waar de carrière van Springsteen begon. En Power Station en Hit Factory, waar de albums zijn opgenomen die zorgden voor zijn internationale doorbraak. En Apollo Theater, CBGB en MSG, waar alle muziekhelden van Springsteen hebben opgetreden.
In dit muziekwalhalla zien we rond 18:15 uur Springsteen – zonder Patti – uit een zwarte SUV stappen. Springsteen is ontspannen en geeft allereerst mijn broer een hand en signeert vervolgens alles wat in zijn handen wordt geschoven: boeken, albums, posters, tickets. Het viel mij op dat Springsteen bijzondere items ook echt bestudeerde. Zo ook de twee foto’s van mijn zoons bij Springsteen-concerten.
Bruce signeert bij het Walter Kerr Theatre. (Foto’s: Nissi Tjhin)Mijn avond kan niet meer stuk met twee gesigneerde foto’s en Orchestra-stoelen B1 en B3. We zitten helemaal voorin met niemand voor ons en hebben – in tegenstelling tot rij A – heel veel beenruimte. Over de performance is eigenlijk alles wel geschreven op Be True. Dankzij een volledige opname die eerder op Youtube stond (inmiddels verwijderd), wist ik vooraf alle verhalen, grappen en liederen. Maar toch heb ik enorm gelachen om de grappen, diverse kippenvelmomenten beleefd en twee keer een traantje weggepinkt.
Intieme setting
Persoonlijk vind ik het heel bijzonder dat Springsteen op 68-jarige leeftijd een jaar lang optreedt op Broadway. Met het heengaan van generatiegenoten als Danny Federici, Clarence Clemons, Prince, David Bowie en Tom Petty zou je denken dat Springsteen nu heel bewust met zijn tijd omgaat. En dan raakt het mij als Springsteen zijn schaarse tijd benut om zijn fans te vertellen over de belangrijkste personen en leermomenten in zijn leven. In de meest intieme setting die je je maar kunt voorstellen. Vanaf onze fauteuils is het alsof je bij Springsteen thuis zit. En hij zijn levensverhaal aan jou persoonlijk vertelt. ‘Dancing in the Dark’ lijkt alleen voor jou gezongen te worden, omdat er niemand achter of naast Bruce staat. Als Springsteen eindigt met ‘I hope I’ve been a good traveling companion’ en dan recht op mij afloopt om een hand te geven, flitsten 38 Springsteen-jaren voorbij. En denk ik alleen nog maar: ‘Thank you Bruce!!’ ”
