Na de relatief kortere show in Kansas City kreeg het publiek dinsdagavond 21 februari in Tulsa een van de langere shows te zien. Bruce en de E Street Band hadden Jake Clemons weer in hun midden en Bruce haalde in de toegiften ‘Bobby Jean’ als tourpremière van stal in plaats van ‘Glory Days’. René Slegers was erbij en mailde: “Als de eerste tonen van ‘Bobby Jean’ klinken, staat Steve vooraan op het podium met zijn armen gespreid in de lucht. Dit nummer gaat over mij, lijkt hij te willen aangeven.”
Patti Scialfa en Lisa Lowell waren niet van de partij. Op de setlist stond ‘Land of Hope and Dreams’ als afsluiter van de hoofdset, maar Bruce verving het door ‘Badlands’.
René Slegers was van Kansas City naar Tulsa gereden waar hij nog een GA-kaartje wist te kopen. Hij mailde na afloop van de show een verslag: “Het laatste concert dat je hebt gezien is altijd het beste en weer beter dan de vorige show, die toch ook al zo geweldig was. Zo was het nu weer. Het concert in Tulsa was geweldig. Bruce was fanatiek en genoot zichtbaar van zijn ‘Tulsa Time’ (refererend aan het countryliedje van Don Williams), zoals hij al meteen aankondigde bij het eerste nummer ‘No Surrender’. Ik heb niet geteld hoe vaak hij ‘Tulsa’ heeft geroepen, maar meer dan twintig keer schat ik voorzichtig. ‘Tulsa, how are you doing? Tulsa in the house tonight! Tulsaaaaaaa!’ En niet alleen Tulsa, maar ook Jake was weer terug. Hij werd door het publiek met een oorverdovend gejuich onthaald.
“Bij ‘Out in the Street’ begint het spel met publiek en vooral de medebandleden. Eerst vergeet Bruce zijn microfoon mee te nemen als hij naar achteren loopt, achter de drums van Max, en dan is hij te laat terug bij de microfoon om zelf te zingen. Dit tot grote hilariteit van Jake en de andere bandleden. Garry Tallent probeerde bij vorige shows een zangbeurt te vermijden, maar in Tulsa heeft Bruce er wat op bedacht. Hij loopt achter Max en The E Street Choir langs om zo bij Garry uit te komen. Die ziet zijn Boss dus achter zich staan als hij zijn solo moet zingen. Ondertussen ligt Steve zowat dubbel van het lachen, want hij beseft dat Garry er nu niet meer onderuit kan. Waar hij in Kansas City nog verstek liet gaan, zingt hij nu dus wel zijn regeltje. Steve speelt zijn gitaarsolo enorm fanatiek en gedreven. Tijdens het ‘Wo-o-o-o-o’-gedeelte na het refrein zingt Springsteen een nieuw tussenstukje, wat erg leuk is bij dit nummer.
Valse solo
“‘Kitty’s Back’ wordt heel intens gespeeld en het lijkt erop of Bruce de instrumentale delen langer maakt, waardoor de spanning in dit nummer nog meer wordt opgebouwd. Bruce begint zijn eigen gitaarsolo niet helemaal zuiver en trekt een grimas als hij dit zelf ook beseft. ‘The E Street Shuffle’ is weer een toppunt van dirigent Bruce. Zelfs als hij op het podium zijn neus snuit, speelt de band de krachtige beatpartij. Op de woorden ‘Double shot’ wijst Bruce met zijn rug naar het publiek twee keer subtiel naar rechts. De drumsolo van Max knalt er weer uit en Bruce houdt nu zijn gitaar als geweer vast in de richting van Max.
“Ik had in Kansas City al een prima plek in de GA-pit, maar nu sta ik vooraan bij het tussenpodium. Ik heb nu een beter zicht op onder anderen Curtis. Het is geweldig om te zien hoe hij tijdens de nummers Bruce in gaten houdt. Dat geldt ook voor de andere bandleden. Het wordt meer en meer een geoliede machine, die hier vanavond spelen alsof hun leven ervan af hangt! Bij ‘Darlington County’ gooit Bruce de microfoon naar een roadie en die wordt echt op het allerlaatste moment, zo’n 5 cm boven de vloer nog opgevangen.
“‘Backstreet’ en ‘Last Man Standing’ zijn wederom een hoogtepunt van de show voor mij. Het is prachtig hoe Bruce deze nummers zingt en speelt. Ik sta naast een vrouw, uit New Jersey, die Terry Magovern, Springsteens overleden bodyguard, nog gekend heeft en zelfs les heeft gehad van zijn moeder op school. Ze heeft tranen in haar ogen als Bruce zingt: ‘Blame it on the lies that killed us, blame it on the truth that ran us down. You can blame it all on me, Terry, it don’t matter to me now.’
‘How important every moment of your life is’, zegt Bruce bij ‘Last Man Standing’ en dat klopt vanavond helemaal! Na ‘Backstreets’ is Bruce helemaal op en haalt hij diep adem om vervolgens flink uit te blazen. Deze versie was zo krachtig en sterk gezongen. Het valt me al niet meer op dat het geluid in de GA-pit niet al te best was. We hebben een prima plek en dan nemen we de kwaliteit van het geluid maar op de koop toe.
“Bruce speelt ook het nummer waar alle fans van gehoopt hadden dat hij het zou spelen: ‘If I Was the Priest’. Hij vertelt dat hij, toen hij 22 jaar oud was, geen idee had waar het over ging, waarop een vrouw uit het publiek roept: ‘We do!’ Bruce kijkt verrast op en zegt: ‘O, that’s good!’ Ook wordt ‘Bobby Jean’, een tourpremière, gespeeld. Als de eerste tonen klinken staat Steve vooraan op het podium met zijn armen gespreid in de lucht. Dit nummer gaat over mij, lijkt hij te willen aangeven.
Lege plekken in de zaal
“Bij ‘Born to Run’ gaan de zaallichten aan en dan valt duidelijk op dat er veel lege plekken zijn in de zaal. Vooral achter het podium is het maar half gevuld. Er waren veel tickets beschikbaar. Oklahoma heeft een vrij conservatieve gemeenschap en dat heeft duidelijk gevolgen voor zijn populariteit hier. Tel daarbij op de hoge ticketprijzen en dan weet je dat je dit kunt verwachten. Veel mensen in Tulsa geven aan dat ze het zich niet meer kunnen veroorloven om naar Bruce te gaan.
“Jake was twee shows afwezig, en in de tussentijd waren er wat aanpassingen gedaan, zoals in ‘Tenth Avenue’. Nu zingen Jake en Curtis tegelijk de tekstregel ‘Better take that picture’ hetgeen tot grote hilariteit leidt. Al met al zijn we hier getuige geweest van een machtig mooie show. Alle mensen die ik na afloop spreek, zijn enthousiast en zitten uit te blazen van wat ze zojuist hebben mogen ervaren! Ik spreek een man uit Dallas, die het concert daar mat en het publiek tam vond. Wat een show en een energie hebben we hier vanavond gezien. Als Bruce afscheid neemt met ‘I’ll See You in My Dreams’, luistert het publiek aandachtig of zingt ingetogen mee. Tot ziens Bruce, living on Tulsa Time!”