‘A crazy night’ in regenachtig Nijmegen

Er was geen soundcheck, mogelijk waren Bruce en de band niet op tijd vanuit Amsterdam in Nijmegen aangekomen vanwege de verkeersdrukte in het hele land. Of ze hadden gewoon geen zin om weer vroeg in Nijmegen te zijn om daar backstage ook de tijd van het voorprogramma uit te zitten. De dag tussen beide shows hebben verschillende bandleden waaronder Little Steven, Garry Tallent en Jake Clemons wel de boeksigneersessie van Nicki Germaine in Concerto bijgewoond.

Benny Sings verzorgde weer het voorprogramma, toen nog onder een stralend zonnetje. De ontvangst bij het publiek was iets beter dan bij het eerste concert. Maar het meeste applaus ontving de band toch toen de zanger aankondigde dat ze het laatste nummer gingen spelen. Het is de band niet aan te rekenen dat hun muziekstijl niet aansluit bij Springsteens muziek, dat ligt bij de concertorganisatie, en Mojo lijkt maar weinig moeite te doen om een beter passend voorprogramma te vinden wanneer Bruce in Nederland optreedt.

De zon was verdwenen en dreigende wolken gingen boven het Goffertpark toen Roy Bittan om kwart voor acht het podium besteeg. Een voor een kwamen de bandleden het toneel op en vooral Garry Tallent was geamuseerd door de reactie van het publiek. Bruce kwam uiteraard als laatste het podium op en zei: “Hey Nijmegen! Fantastisch om hier zu sein.” Muriël Kleisterlee: “Het woord Nijmegen is het beste Nederlands dat ik Bruce ooit heb horen uitspreken en compenseert mooi het Duitse ‘zu sein’ dat er al een flink aantal jaren ingebakken zit. Er kwamen gisteravond geen andere Nederlands-Duitse teksten uit Springsteens mond.”

Bruce en de band trapten af met ‘Prove It All Night’ en weldra viel er regen uit de donkere wolken. Het eerste gedruppel ging al snel over in een flinke plensbui en de poncho’s die sommige toeschouwers al bij de eerste druppels vlak voor de show hadden aangetrokken, werden er door meer mensen bij gepakt. Waar Little Steven op de eerste avond de gitaarsolo van het Darkness-nummer speelde, nam nu Bruce deze voor zijn rekening.

Het eerste deel van de set liep strak achter elkaar door. Na ‘My Love Will Not Let You Down’ zetten Bruce en band meteen ‘Candy’s Room’ in, dat gevolgd werd door ‘Seeds’. Bij ‘Death to My Hometown’ kwamen Jake Clemons met een grote trom en Anthony Almonte met een military drum, Nils Lofgren met elektrische banjo en Charlie Giordano met een accordeon vooraan op het podium meespelen.

Veel verzoekborden in het publiek, wat best opmerkelijk is omdat Springsteen deze tour de bordjes maar weinig heeft gehonoreerd. In elk geval werden in Nijmegen geen verzoeknummers gekozen en hield Bruce zich bij zijn eigen plan. Vooraan stond ook iemand met een groot bord ‘Bruce Mind Your Step – Ghosts Amsterdam’, refererend aan Springsteens struikelpartij vorig jaar in de Amsterdam Arena. Bruce gaf geen aandacht aan het bord, wel was hij voorzichtig op de trap naar de centrale uitloper want het regende intussen hard. Er ging wel iets mis met de microfoon toen Bruce deze in zijn hand pakte. Het geluid viel weg. Bruce was er zo van in de war dat hij eerst naar het aan-uitknopje op de microfoon zelf keek en daarna heel eventje in de lege microfoonstandaard wilde zingen. Ondertussen maakte Steve ook al een beweging zijn microfoon te pakken, maar hij realiseerde zich op tijd dat die van een draad voorzien was. Vrij vlot bracht een roadie alsnog een nieuwe microfoon.

Na ‘Ghosts’ nog een nummer van Letter to You, en wel het titelnummer. De Nederlandse vertaling liep mee op de achtergrond, overbodig in Nederland en ook afleidend voor het publiek dat de vertaling van het Engels niet nodig heeft.

‘Waitin’ on a Sunny Day‘ kon door de regen niet uitblijven. Springsteen had zich tot aan ‘The Promised Land’ goed aan het de geplande setlist gehouden, maar ‘Sunny Day’ was een spontane toevoeging. Bruce speelde het zoals vanouds, met een meezingende jongen die vooraan in het publiek door zijn trotse vader op de arm was genomen. Ook ongepland was ‘Hungry Heart’. Eerder al kreeg een jongen die aan de zijkant van het podium vooraan stond een warme omhelzing van Bruce. Hij had een bord bij zich met de tekst: Skipped school. Angry teacher. Need a hug’. Dat leverde hem ook nog een mondharmonica op.

‘Light of Day’ stond wel op de setlist. Bruce speelde het met het bekende intermezzo (“I’ve been driving one hundred miles…”) dat hij wel kort hield. Het vooraf geplande ‘Atlantic City’ werd overgeslagen, maar dat lot trof gelukkig niet de grootste verrassing van de avond, ‘If I Was the Priest‘. Inmiddels kwam de regen met bakken uit de hemel. Little Steven kreeg de hoofdrol aan het eind, waar hij een lange gitaarsolo mocht spelen. Ook bij het volgende nummer, ‘Downbound Train’, kreeg Stevie de slotsolo.

‘Reason to Believe’ stond gepland maar sloeg Bruce over. ‘Nightshift’ ontbrak ook deze show niet. In de eerste 30 seconden van het nummer was er opvallend genoeg een irritante hoge pieptoon te horen. Muriël Kleisterlee: “Het leek geen feedback te zijn zoals amateurbandjes dat wel kennen. Wat het wel was werd mij niet duidelijk, maar gelukkig werd het snel opgelost.” Alle zangers mogen tijdens ‘Nightshift’ hun aanwezigheid even nadrukkelijker etaleren, met natuurlijk wederom in de hoofdrol: Curtis King met zijn prominente moment naast Bruce.

Bij ‘Last Man Standing’ leek Bruce moeite te hebben met het afklemmen van de snaren van de elektrisch/akoestische gitaar, misschien waren ze te vochtig door de regen die wel eindelijk was afgenomen. De set liep daarna met de vaste keuzes naar een eind. Tijdens ‘Wrecking Ball’ herhaalde Bruce “the swamps of Jersey” een paar keer, steeds gevolgd door een reactie uit het publiek, en daarna zei hij lachend: “the swamps of Nijmegen.”

De eerste toegift was een verrassing, en die stond ook niet op de vooraf bedachte setlist: ‘Seven Nights to Rock’. Deze cover, bekend van Moon Mullican, was deze tour pas twee keer eerder gespeeld. De uitvoering kon nog niet tippen aan de uitvoeringen van eerdere tournees. Naarmate de show vorderde, begon ook steeds meer sleet op Springsteens stem te komen. Hij klonk schor, probeerde sommige nummers minder krachtig te zingen en was niet overal toonvast.

Bruce koos toch weer ‘Born in the USA’ als volgende toegift, terwijl hij op de setlist ‘Land of Hope and Dreams’ als alternatief had genoteerd. ‘Glory Days’ was een wijziging in de toegiften ten opzichte van de show van donderdag. En bij ‘Twist and Shout’ gaf Bruce de blazers elk een solo waarna hij zei: “This is kind of a crazy night. It’s kind of a strange night.” Aan het publiek vroeg hij of het tijd was om naar huis te gaan. “I am a professional, I can tell when the audience is quiet, and they want to go home.” Steve zei: “I don’t think those two guys with the flamingos on their heads want to go home.” Vooraan stonden twee fans met allebei een muts op in de vorm van een flamingo. Bruce ging door: “Two guys with the  flamingos on their head want to stay here.” Het publiek begon daarna te zingen, wat Bruce als een uitdaging zag: “Do you think you can outlast the E Street Band? Well, you better show me what you got right now.” Een dubbele reprise volgde, waarna de band afscheid nam en Bruce alleen achterbleef op het podium. Hij bedankte het publiek “for two wonderful nights” en stuurde het publiek tevreden huiswaarts met de soloversie van ‘I’ll See You in My Dreams’.

Jos Westenberg: “Een Duitser voor mij die op de eerste rij stond, riep onder Springsteens laatste regels hard ‘Tor’ en begon te springen. Erg gênant. Blijkbaar had het Duits elftal een doelpunt gescoord tegen Denemarken en stond hij tijdens de show de score bij te houden. Zijn buurman en landgenoot was tijdens ‘Backstreets’ ook al meer geïnteresseerd in zijn Facebook-berichten dan hetgeen er op het podium gebeurde.”

Moses Tjhin zag twee goede concerten en schreef hierover: “Bruce heeft mij wederom verrast. Eerste avond met ‘Cadillac Ranch’ en ‘Sherry Darling’. ‘Cover Me’ was mooi met de blazers die een grotere rol lijken te spelen. Bijzonder vond ik dat Roy ging poseren voor de fotograaf Rob DeMartin, terwijl Bruce ‘Last Man Standing’ zong. ‘Twist and Shout’ op zaterdag vond ik de beste uitvoering die ik gehoord heb. Samen met de percussie en de blazers klonk het nummer compleet, maar vooral de interactie maakte deze uitvoering zo geweldig. Mooi was dat Stevie een kruis ging slaan om de bandleden te laten weten dat het tijd was voor ‘Priest’. Bruce blijft een warm hart hebben voor Nederland, want hij doet altijd wel iets bijzonders.”

Lennart Bloemhof stuurde ook zijn bevindingen naar Be True: “Voor mijn gevoel oogde Bruce zaterdag wat gedrevener dan bij de eerste show, op donderdag. Dat zat in kleine dingen, zoals hoe hij aan het eind van ‘Tenth Avenue Freeze-out’ opeens nog eens een oerkreet losliet, waarbij het hele lijf en gezicht meedeed. Misschien had het ook te maken met het iets minder benauwde, warme weer en de regen; zo’n zomerbui geeft een show toch iets extra’s. Over het algemeen vond ik beide shows in Nijmegen erg goed. De band oogde scherp en Bruce had er zin in; hij zocht veel contact met de eerste rijen en genoot daar zichtbaar van. Daarnaast waren de setlists van beide concerten ook behoorlijk verschillend, voornamelijk in de eerste helft van het concert. Het onderstreept dat er wel wat meer wordt gevarieerd in vergelijking met vorig jaar.

“Het tweede deel van de show lijkt in ieder geval in dit deel van de tour nog wel behoorlijk vast te staan. Hoogtepunt voor mij was toch wel de uitvoering van ‘If I Was the Priest’. Sinds ik dit nummer hoorde op het album, hoopte ik het al ooit eens live te kunnen horen. Het ingetogen begin, de opbouw en vervolgens het bombastische, herhalende refrein werkt prachtig in volgens mij iedere setting, en zeker in Nijmegen op zaterdagavond. Hopelijk is die setting in Nederland bij een eventuele volgende keer trouwens een keer iets anders dan een uitgestrekt veld met onder meer de onvermijdelijke logistieke rompslomp, of de Arena met z’n structurele geluidsproblemen. Het is toch iedere keer een reminder dat er in Nederland een gebrek is aan goede locaties voor massaconcerten. Een keer iets anders (Ziggo Dome?) zal een verfrissing zijn voor zowel Bruce als fans.”

René Slegers viel de stemproblemen van Bruce op: “Ik wil niet te kritisch overkomen, want het was echt formidabel en ik heb enorm genoten van ‘Priest’ en alle andere nummers, maar eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het soms echt niet goed was. De setlist maakte natuurlijk veel goed, maar Springsteens stem hield zeker niet over. Ik vrees dat hij in Scandinavië ook verstek moet laten gaan als hij in Werchter en Hannover misschien nog meer moet inboeten op zijn stemkwaliteit.

“De band wordt gered door de blazers, die een groot aandeel hebben in het volle klankgeluid. En Springsteen wordt enorm gesteund door The E Street Choir, die gisteren de longen uit hun lijf zongen om Bruce te ondersteunen, bij bijna alle nummers. Wat ik niet begrijp is dat hij niet kiest voor eenvoudigere nummers qua zang, die het gisteren ook prima hadden gedaan, zoals ‘I’m on Fire’ of ‘Pink Cadillac’. Bruce is de beste entertainer in de hele wereld en wij kunnen de E Street Band niet ‘outlasten’. Maar de zang kwam veel te kort en de band vond ik ook vaak foutjes maken. Dat Bruce tijdens ‘Twist and Shout’ de blazers hun ding liet doen was echt fenomenaal, maar gaf Bruce overduidelijk ook zijn hoognodige pauzemoment.”

Evert Jelgerhuis was eveneens bij beide concerten in Nijmegen en is ook kritisch over de zang van Bruce: “Springsteen doet wat hij als geen ander kan, en deze kunst verstaat hij zo goed dat zijn mindere vocale prestaties nog niet echt storend zijn. Als je echter heel kritisch gaat beoordelen, en alles wikt en weegt, dan haalt hij nog steeds een 7. Het is niet fair om hem met 2016 en eerder te vergelijken. Mocht hij nog eens naar Europa komen, dan is het te hopen dat zijn stem niet verder achteruit gaat. Want dan kan het ‘pijnlijk’ worden. En dat is iets dat hij, maar ook wij als fans, niet moet willen. Je bent – net als in topsport – net zo goed als je laatste wedstrijd. En Bruce verdient het niet om met een slechte wedstrijd te eindigen.”

Oscar Rosenboom reageerde wel heel positief op de laatste show: “Nijmegen 2 zit in mijn persoonlijke top-5-lijstje. Wat een show. En zo anders dan de eerste die ook al lekker was. Bruce heeft alles gegeven om het publiek tijdens de regen op het terrein te houden.”

Eén concertbezoeker mocht echter niet tijdens de show op het terrein blijven, maar dat was aan hemzelf te wijten. De onverantwoordelijk man klom hoog in een van de lichtmasten om foto’s te maken. Hij werd door security in de kraag gevat en met een boete van 280 euro van het terrein gezet.