Springsteen verscheen zaterdagavond live op Zoom bij Land of Hope and Dreams, de webconferentie over het werk van Dave Marsh die deze weken gehouden wordt. Bruce zat in een sessie met zangeres Nona Hendryx en werd anderhalf uur geïnterviewd door Lauren Onkey, directeur van de publieke radiozender NPR Music en voormalig wetenschapper bij de Rock ‘n’ Roll Hall of Fame in Cleveland.

Springsteen sprak in het begin van het interview met Nona over girl group-muziek van de jaren zestig. Hendryx was een van de zangeressen van Patti LaBelle and the Bluebelles. Bruce had het nummer ‘I Sold My Soul to the Junkman’ gecoverd, de debuuthit van de meidengroep van LaBelle. Bruce zei dat hij in de jaren zeventig coversongs uitkoos die hij zelf mooi vond en waarvan hij dacht dat ze ook zijn publiek zou aanspreken. “Het is nog steeds muziek waar ik heel vaak naar luister”, bekende hij. Bruce vertelde ook dat hij jarenlang singletjes kocht bij een kiosk in het metrostation bij Port Authority in New York en hij bestudeerde die muziek.

Springsteens bijdrage aan Sun City

Onkey bracht het onderwerp op ‘Sun City’ en het project Artists United Against Apartheid van Little Steven en waar zowel Springsteen als Hendryx deel van uitmaakte. Onkey vroeg Bruce naar zijn herinneringen aan de opnames, waar rappers, hiphopartiesten en rockmuzikanten samenkwamen. Bruce: “Als Steve iets in elkaar zet, een wasmachine of een gootsteen, dan zit alles erin. Dus alle muziek van die tijd zat erin. Zo gebruikte hij ook de wereld en zijn muzikale smaak. Het was een wonderbaarlijke creatie en de inclusiviteit van het project was haar tijd ver vooruit. Ik herinner me alleen nog de dag in New York, ik zong samen met David Ruffin en Eddie Kendricks. Dat was natuurlijk een droom. Ze zijn nu beiden overleden, maar het waren natuurlijk geweldige soulzangers bij The Temptations. Ik heb me goed vermaakt in mijn hoekje met Eddie en David en het was Steve die de touwtjes in handen had.”

Springsteens politieke bewustzijn

Springsteen bracht The River-tour in herinnering, de eerste keer dat hij langere tijd buiten Amerika was en vanuit Europa naar Amerika keek. “Steve werd politiek actief specifiek door dit bezoek in ’80/’81 in Europa, toen hij vanuit een ander perspectief naar de States keek. En ik voelde dat ook.” Op de vraag van Onkey of Dave Marsh een rol speelde in de ontluikende interesse in politiek-maatschappelijke thema’s zei Bruce: “Het ontstond min of meer door mijn vroege succes. Ik vroeg me af wat mijn volgende stap moest zijn. Hoe kon ik mezelf transformeren naar een andere manier van leven. Toen ik dat bereikt had, vroeg ik me af: wat kan ik ermee doen en hoe kan het van belang zijn voor anderen? Voor mensen met wie ik mee ben opgegroeid. Ik woonde nog steeds in New Jersey. Het gebeurde allemaal instinctief. Het eerste boek dat ik las dat mijn politieke bewustzijn activeerde, was Woody Guthrie – A Life van Joe Klein. Dat stuurde me in een bepaalde richting. Dave had er niet echt iets mee van doen. We waren allemaal vrienden en we hadden discussies, maar dat had ik met iedereen waar ik contact mee had en die hadden een bijdrage in wat ik in mijn werkende leven deed en wie ik in de toekomst zou worden.”

Springsteens tijdens een interview in zijn thuisstudio.
Springsteens tijdens het Zoom-interview in zijn thuisstudio.

Springsteens eerste ontmoeting met Dave Marsh

Bruce vertelde dat hij Creem magazine las, het muziektijdschrift waar Dave Marsh voor schreef. Hij haalde daarna de herinnering op aan zijn eerste ontmoeting met Marsh en Landau: “Ik ontmoette Dave en Jon op dezelfde avond. Ze kwamen samen naar mijn show in Boston, ik denk in Charlie’s Place. Toen ik ze ontmoette, stond ik letterlijk buiten een recensie van mijn plaat te lezen, geschreven door Jon Landau. Dus de eerste woorden die ik met hen wisselde, toen Jon aan mij vroeg wat ik van de recensie vond, was: ‘O, het is niet zo slecht.’ Hij zei dat hij het geschreven had. Ik ontmoette toen ook Dave en ze zagen allebei de show, samen met nog zo’n twintig mensen, het enige publiek dat die avond kwam kijken op een regenachtige avond in Boston. Ze hielden allebei van muziek, van rock ‘n’ roll en hun intensiteit was hetzelfde als die van mij. Ze waren belangrijke vrienden voor mij, in mijn vroege jaren als platenmaker.”

Bruce ging af op wat recensenten schreven

Bruce zei dat er in die tijd een symbiose tussen muzikanten en recensenten was, die niet nu meer voorkomt: “Ik nam een rockrecensent als manager!” Bruce zei dat recensenten heel veel invloed hadden op het publiek. “Het was een tijd dat mensen nog betaalden om muziek te luisteren. Je kon een album niet luisteren als je er niet voor betaald had. Tenzij je wat van de muziek op de radio hoorde.” Bruce zei ook dat hij zelf muziek kocht op basis van wat recensenten schreven. “Maar ik betwijfel of iemand die niet voor muziek wil betalen, wel betaalt om een recensie te lezen.” Bruce bedankte Dave Marsh tegen het einde uitgebreid voor zijn steun en vriendschap.

Eerder deze week werd Jon Landau geïnterviewd en ook Little Steven werd samen met Jackson Browne geïnterviewd voor het virtuele webcongres. De gesprekken zijn allemaal terug te zien via het Youtube-kanaal van Land of Hope and Dreams.