Variety, The Asbury Park Press, maar ook het Nederlandse ANP en Belgische HLN berichtten over het Verified Fan-systeem en de dynamic ticket pricing. Wanneer de vraag naar kaartjes hoog is, stelt het officiële verkoopkanaal (Ticketmaster in het geval van de Amerikaanse shows) een “marktconforme” prijs vast die vergelijkbaar is met het bedrag dat consumenten volgens hen bereid zijn te betalen op de zwarte markt. Consumenten worden zo geconfronteerd met torenhoge prijzen die ver af kunnen liggen van de oorspronkelijke kaartprijs. De extra ticketopbrengsten worden gedeeld tussen artiest en concertorganisatoren.
Het Verified Fan-systeem kennen Springsteen-fans van de Springsteen on Broadway-voorstellingen van 2017 en 2018. Het is bedoeld om fans betere kansen op tickets te geven en doorverkopers, die gebruikmaken van geavanceerde computersystemen om tijdens een voorverkoop veel kaartjes te kopen, dwars te zitten. Destijds bleek echter al dat veel echte fans achter het net visten en niet langs het Verified Fan-systeem kwamen. Er zou worden gekeken naar verkoophistorie in Ticketmaster voor andere Springsteen-shows, maar in de praktijk bleek dat niet het geval te zijn en was het selectieproces gewoon een loterij.
Veel fans werden door Ticketmaster niet als verified fan gezien en kregen dan ook niet de voor de voorverkoop benodigde code. Die code lijkt vooral bedoeld om ervoor te zorgen dat de site van Ticketmaster niet overbelast wordt op het moment van de voorverkoop. Ook hield het ticket scalping niet tegen, want er verschenen toch veel kaartjes op de zwarte markt.
Duizenden dollars voor een kaartje
Dit jaar kondigde Ticketmaster aan voor de Springsteen-shows niet alleen met Verified Fan, maar ook met dynamic pricing te gaan werken. Als tijdens de voorverkoop blijkt dat de vraag groot is, kan de ticketverkoper meteen besluiten de prijzen omhoog te gooien. Het systeem van platinum tickets wordt al jaren bij concerten van andere artiesten gehanteerd, maar nam gisteren bij de voorverkoop van de drie Springsteen-shows in Florida, Boston, Tulsa en Denver extreme vormen aan. Veel fans werden daardoor geconfronteerd met absurd hoge kaartprijzen.
Fans met een voorverkoopcode moesten vaak alsnog een uur wachten om aan de beurt te komen in het verkoopproces (de melding “meer dan 2000” andere sitebezoekers staan voor je in de rij, was een veel geziene). En op het moment dat ze aan de beurt waren, werden ze meteen geconfronteerd met prijzen variërend van twee keer tot een veelvoud van de oorspronkelijke ticketprijs. Voor de staanplaatsen in de pit zag ook Be True prijzen van 950 tot 1750 dollar voorbijkomen, terwijl de oorspronkelijke kaartprijs 400 dollar (exclusief servicekosten) bedroeg. En voor platinum zitplaatsen liep de prijs op tot wel 5000 dollar.
Ook voor de Europese Springsteen-shows van 2023, die in mei en juni al in de voorverkoop gingen, was er sprake van dynamische ticketprijzen in de vorm van platinum tickets. Maar daar kon je meestal toch binnen een redelijke termijn binnen de voorverkoop aan de normaal geprijsde tickets komen (die in geval van de Golden Circle ook al bijna twee keer zo duur waren als bij de laatste grote Springsteen-tour in 2016).
Resale-prijzen zijn nog hoger
Resale-prijzen zijn nog hogerDan is er nog de zogenaamde resale-mogelijkheid binnen Ticketmaster zelf dat kwaad bloed zet. Het platform is bedoeld voor consumenten die hun gekochte kaarten willen doorverkopen aan andere fans (net zoals je dit via het platform TicketSwap kunt doen) in geval ze om welke reden dan ook later toch niet meer naar het concert kunnen of willen gaan. Dit platform zou ook illegaal doorverkopen tegen exorbitante prijzen door zwarthandelaren moeten voorkomen, omdat resale in principe bedoeld is voor particulieren en niet voor zwarthandelaren die grote hoeveelheid kaartjes aan de man proberen te brengen.
Toch bleek gisteren dat al vanaf de start van de reguliere verkoop (een paar uur na de verified fan-presale) een groot aantal kaartjes als verified resale te koop kwam, terwijl die eerder als platinum tickets waren aangeboden. Die kaartjes leken niet allemaal door particulieren gekocht, maar eerder door Ticketmaster zelf als resale-ticket te zijn aangeboden. Ticketmaster leek ook geen limiet te hebben gesteld aan de hoogte van de ticketprijs, waardoor de kaarten tegen vele duizenden dollars te koop werden gezet. Vandaag zagen we zelfs twee verified resale-kaarten voor het openingsconcert in Tampa, waarvoor inclusief servicekosten bijna 30.000 dollar betaald moest worden voor twee zitplaatsen naast het podium (zie screenshot rechts).
Onthutste reacties
De verkoopprocedure leidt tot onthutste reacties van fans op social media, die nu door verschillende media zijn opgepikt. De negatieve berichtgeving heeft nog niet geleid tot een reactie van Springsteens management of Ticketmaster. Wel zijn er korte reacties van Little Steven, zijn vrouw Maureen en Amy Lofgren (de vrouw van Nils) op Twitter, maar die luiden uiteraard dat zij niet verantwoordelijk zijn voor de prijsstelling van concertkaartjes. De kaartverkoop voor het concert in St. Paul (het enige concert waar vandaag kaartverkoop voor startte) lijkt minder chaotisch te zijn verlopen. Meer fans dan gisteren lijken concertkaartjes voor reguliere prijzen te hebben kunnen kopen. Toch gaan de geluiden dat Springsteens management nu aan PR-crisismanagement moet doen al de ronde.
Bij een vergelijkbare situatie is dit namelijk ook gebeurd: in 2009 bij de voorverkoop voor Amerikaanse arenashows tijdens de Working on a Dream-tour. Ticketmaster bleek consumenten toen al snel na de start van de voorverkoop door te verwijzen naar het eigen TicketsNow-platform, waar kaarten tweedehands voor hoge prijzen werden aangeboden. Dit leidde tot grote verontwaardiging bij fans die zo hoog opliep dat de New Jersey Attorney General een onderzoek startte.
Jon Landau publiceerde toen een reactie op brucespringsteen.net: “Wij veroordelen deze praktijken. We beschouwen dit als pure belangenverstrengeling. Ticketmaster is ervoor om te zorgen dat we een goede, eerlijke verkoop garanderen van onze tickets tegen hun nominale waarde plus de normale servicekosten. TicketsNow zou een secundaire site moeten zijn waar mensen die al tickets hebben, die kunnen doorverkopen, ruilen, en helaas, ermee kunnen speculeren. We hebben gevraagd om deze doorverwijzing van Ticketmaster naar TicketsNow onmiddellijk stop te zetten. Ticketmaster heeft ermee ingestemd dit in de toekomst te doen en heeft ook de kaartjes van onze shows van de sites verwijderd.”
Tegen de fans zei Landau destijds: “Het misbruik van onze fans en ons vertrouwen door Ticketmaster heeft ons net zo woedend gemaakt als velen van jullie. We zullen nu en in de toekomst ons uiterste best blijven doen om ervoor te zorgen dat deze praktijken permanent worden ingeperkt tijdens onze tours.” Uiteindelijk leidde alle ophef tot compensatie voor gedupeerde consumenten door Ticketmaster.
Update 27-7: reactie van Jon Landau
Zondag 24 juli reageerde Ticketmaster op de berichtgeving rondom de ticketprijzen. Zo stelden ze dat 88,2 procent van de kaartjes verkocht zijn voor de oorspronkelijke prijs en 11,8 procent als platinum tickets verkocht zijn. De gemiddelde verkoopprijs was in de eerste week volgens het bericht 262 dollar exclusief servicekosten. Backstreets publiceerde zondag een editorial waarin ze namens de Springsteen-fans hun teleurstelling over de kaartverkoop en de prijsstelling uitspreken. En Jim Rotolo van E Street Radio zei op de radio dat hij, ondanks een verzoek, geen reactie van het management of Springsteen kreeg.
Het bleef een week stil uit het Springsteen-kamp, maar Jon Landau heeft eindelijk een korte reactie gegeven in de New York Times. Hij haalt dezelfde gemiddelde kaartprijs aan die Ticketmaster afgelopen weekend publiceerde en doet er in een poging om de gang van zaken recht te praten, nog een schepje bovenop: “Bij de prijsstelling van tickets voor deze tour hebben we goed gekeken naar wat onze collega’s hebben gedaan. We hebben gekozen voor prijzen die lager zijn dan sommige en vergelijkbaar met die van andere artiesten. Ongeacht het commentaar over een bescheiden aantal tickets die 1000 dollar of meer kosten, ligt de werkelijke gemiddelde ticketprijs rond de 250 dollar. Ik geloof dat dit naar huidige maatstaven een redelijke prijs is om een artiest te zien die over het algemeen wordt beschouwd als een van de allergrootste kunstenaars van zijn generatie.”
Wat de reactie niet sympathieker maakt is, is dat Landau nul begrip toont voor de vele teleurgestelde reacties van fans die geen kaartje konden bemachtigen, doordat de ticketprijzen zo opliepen. Ook lijkt Landau een journalist te hebben gestrikt die in zijn stuk aangeeft Springsteen-fan te zijn en vindt dat een Springsteen-concert zeker honderden dollars waard is (al riep die journalist wel al op 21 juli in een tweet op gericht aan Springsteen en zijn pr-bureau ShoreFire om een verklaring af te leggen over de hoge prijzen).
Verder is er nog een reactie van een Paul McCartney-fan (een voormalig Billboard-hoofdredacteur en nu directeur van een muziekbusiness- en entertainmentindustrieprogramma aan een universiteit, met een salaris dat ongetwijfeld ook hoger is dan dat van de gemiddelde fan) die in wanhoop van de voorverkoopstress ook maar kaartjes voor honderden dollars kocht, omdat hij niet het risico wilde lopen het Paul McCartney-concert, waar hij zijn zoon mee naartoe wilde nemen, te missen. Na afloop van het concert vond ook hij dat hij waar voor zijn geld had gekregen.
Dit is blijkbaar Landau’s reactie op het feit dat de prijs van de meeste reguliere kaartjes verdubbeld zijn ten opzichte van de 2016-tour (en voor de pit betaal je in de VS ruim tweeënhalf keer zoveel dan bij de laatste E Street Band-tour).
Het is onwaarschijnlijk dat Ticketmaster het huidige dynamic pricing-beleid zonder medeweten van Springsteen en zijn management heeft ingevoerd. Vooral ook met die ervaring uit het verleden is het opmerkelijk dat ze niet van tevoren leken te kunnen bedenken dat dynamic pricing niet past bij een artiest die affiniteit heeft met working class people. Als je omringd wordt door mensen die zonder blikken of blozen duizenden dollars voor een concertkaartje kunnen neertellen, weet je blijkbaar niet meer wat er leeft onder het gewone publiek.
Dat is al begonnen bij de hoge prijzen voor Springsteen on Broadway, waar de beste plaatsen voor 850 dollar verkocht werden. Nu betaal je in Amerika ook voor een reguliere pit-staplek al de helft van dat bedrag. Springsteens deelname aan een Superbowl-commercial voor Jeep maakte het er niet beter op. En daarna verkocht hij (net als vele andere grote artiesten om belastingredenen) zijn muziekrechten voor naar schatting meer dan een half miljard dollar, zodat je nu elk Springsteen-nummer in elke reclame en politieke campagne zou kunnen horen. Iets waar Springsteen zelf ten tijde van ‘Born in the USA’, dat door Ronald Reagan werd misbruikt voor politiek gewin, nog fel op tegen was. Dat schijnt dan samen met ‘Born to Run’ het enige nummer te zijn waarvoor Springsteen wel een voorbehoud voor gebruik heeft gemaakt.