Op maandag 9 oktober zond E Street Radio een nieuwe aflevering van het radioprogramma From My Home to Yours uit waarin Springsteen de muziek draaide. Bruce had vier vrienden uitgenodigd die allemaal in de jaren zestig in Freehold in bandjes speelden. Met hen besprak Bruce hun inspiratiebronnen en haalde hij herinneringen op uit zijn jeugd als beginnend muzikant.
Tijdens de coronaperiode heeft Springsteen 29 afleveringen van zijn DJ-show gemaakt en nu hij herstelt van zijn maagzweer vond hij het blijkbaar tijd voor een vervolg. Voor de 30ste aflevering had Bruce oude vrienden uitgenodigd, Mike Wilson (oud-burgemeester van Freehold), Mike Domanski, Donnie Powell en Craig Caprioni. Powell was drummer en zanger in de band The Rogues, waar Bruce voor het eerst auditie deed (en na een optreden werd weggestuurd omdat, volgens Bruce, de andere bandleden zijn gitaar te goedkoop vonden). Wanneer Bruce het nummer ‘I Wanna Hold Your Hand’ van The Beatles heeft laten horen, vertelt Powell dat Bruce en hij bij dit nummer voor het eerst in hun leven samen muziek probeerden te maken. Bruce voegt eraan toe dat hij en Powell de eerste twee mensen uit Freehold moeten zijn geweest die samen probeerden te spelen: “We waren een muzikaal duo zoals The White Stripes, alleen konden wij er niets van. Maar de eerste avond dat ik langskwam, herinner ik me het meest dat wij leerde… hij is de drummer, maar jij leerde me ‘Honky Tonk’ te spelen op gitaar. Dat was het eerste lied dat elke gitarist leerde te spelen.” Bruce draait daarna ‘Honky Tonk’ van Bill Doggett.
Powell en Craig Caprioni, die bas speelde in The Rogues, vertellen samen met Bruce hoe Springsteen uit zijn eerste band gezet werd na een optreden op een schoolfuif. Bruce had een andere muzikant binnen de band gehaald, omdat die een versterker had. Bruce had zelf ook een versterker gehuurd, maar die produceerde alleen echo. En hoewel Powell en Caprioni tegen stemde, kozen de andere bandleden ervoor om Bruce weg te sturen na het optreden. “Alles kwam op zijn pootjes terecht”, lacht Bruce. “Van daaruit ging ik naar The Castiles, mijn belangrijkste School of Rock. Die band bestond drie jaar.”
Bruce en zijn gasten bespreken ook de belangrijke rol die Marion en Tex Vinyard speelden voor beginnende bandjes in Freehold. Bruce: “In elke plaatselijke scene zijn er onbezongen rock-‘n-roll-helden. Dat zijn de ouders die je hun garage binnenlaten, hun spullen verplaatsen, je apparatuur opbouwen en je de hele middag laten bashen, ongeacht wat de buren ervan denken, zodat je je eerste stappen kunt zetten op weg naar het rock-‘n-roll sterrendom. In ons geval was er een stel genaamd Tex en Marion Vinyard. Zij waren kinderloos, dus ze verwelkomden ons als tieners in een huis zo groot als je duim. En we stelden onze apparatuur op en jamden daar elke dag van 3 tot 6 uur ’s middags. Ik, George Theiss, Vinnie Manniello, Paul Popkin, Curt Fluhr. Vergeet ik iemand? Ik denk het wel. Het was de bijenkorf van onze vroegste rock-‘n-roll-activiteit, bij Tex en Marion, die waarschijnlijk pas begin dertig waren, maar ons destijds zo oud leken. Ze gaven ons hun huis, hun steun, hun geld om kleine Shure-microfoons en versterkers te kopen, terwijl Tex in het weekend betaald zou worden voor zijn werk bij Brockway Glass. Ze waren essentieel, essentieel voor de ontwikkeling van jonge bands in Freehold, New Jersey.”
Bruce haalt met Mike Wilson nog meer herinneringen op aan het koppel en vertelt dat zij ook de banduniformen kochten voor The Castiles. Wilson vertelt verder dat hij Bruce in 1988 tegenkwam bij de begrafenisondernemer waar Tex Vinyard na diens overlijden lag opgebaard.
Ook spreekt Bruce met zijn gasten over de band The Motifs waar de twee broers Ray en Walter Cichon deel van uitmaakte. Bruce heeft in zijn biografie en in zijn Broadway-show eveneens uitgebreid over hen gesproken en het nummer ‘The Wall’ is geïnspireerd door de broers. Bruce draait een nummer van de band in het programma en aan het einde van de show draait hij ook een nummer van The Castiles, ‘You Can’t Judge a Book by It’s Cover’ (oorspronkelijk van Bo Diddley, geschreven door Willie Dixon).
Bruce, die aan het begin van de show zei dat hij nog altijd last heeft van “a bitch of a belly ache”, neemt aan het einde van het programma nog even de ruimte om zijn fans “die getroffen zijn door onze uitgestelde shows voor hun begrip te bedanken. Dit ‘buikding’ is, ondanks mijn vermogen om erom te lachen, een monster geweest en zorgt er helaas nog steeds voor dat mijn binnenste op zijn kop staat. Maar deze week is het beter dan vorige week. Ik wil iedereen bedanken voor hun steun en goede wensen. We zien jullie in het nieuwe jaar en brengen het dan naar je toe, in jouw stad, op de toppen van ons kunnen. Er is geen andere manier.”
Speellijst
- The Kingsmen – Louie Louie
- The Beatles – I Want to Hold Your Hand
- Bill Doggett – Honky Tonk
- The Beatles – Kansas City
- The Rolling Stones – Tell Me
- The Beatles – Paperback Writer
- The Four Tops – I Can’t Help Myself (Sugar Pie, Honey Bunch)
- Johnny Rivers – Secret Agent Man
- The Animals – It’s My Life
- The Yardbirds – Heart Full of Soul
- The Rolling Stones – The Last Time
- The Beatles – We Can Work It Out
- Them – Mystic Eyes
- Dave Clark 5 – Any Way You Want It
- The Motifs – If I Gave You Love
- The Rolling Stones – Time Is on My Side
- The Castiles – You Can’t Judge a Book by Its Cover