Jeroen Zuidema was op 28 december bij Springsteen op Broadway. Hierbij zijn verslag.
Na de bekendmaking van de shows voelde ik dat ik geen keus had: hier moet ik gewoon naartoe! Na de eerste ronde tevergeefs standby te hebben gestaan, opende ik 14 september in spanning mijn mail. Tot mijn verrassing was ik ingeloot en zou ik tussen 12:00 en 14:00 een code en een link ontvangen. Er kwam niets meer uit mijn handen die ochtend. Naarmate de tijd verstreek werd de spanning groter. Op het moment dat ik om circa 13:40 voor de zoveelste keer mijn telefoon checkte, en enigszins wanhopig werd, zoemde en trilde hij twee keer achter elkaar. En ja hoor, een code en een link. Mijn dochter schrok zich rot van mijn vreugdekreet. Om 16:00 inloggen en daar was het draaiende berichtje met “looking for tickets”. Dat leek een eeuwigheid te duren. Min of meer blind drukte ik op “ok” nadat twee tickets “gevonden” waren. 400 dollar per ticket is best veel geld. Of het te veel is, ben ik nog altijd niet over uit.
Donderdag 28 december was het zo ver! Wel lekker om eens 20 minuten van tevoren naar binnen te gaan in plaats van 20 uur of meer! Het theater is inderdaad klein. Je zit eigenlijk overal goed. Mijn vrouw en ik zaten op rij 11.
Adembenemend goed
Iets na 20:00 uur kwam Bruce op. Het begin was indrukwekkend, maar het verhaal over zijn vader in de kroeg werd wat lacherig verteld, wat ik nogal apart vond, gezien de trieste achtergrond. Ik vond het geweldig om bepaalde nummers nu eens akoestisch te horen. Ik zal niet elk nummer noemen, maar ‘The Promised Land’; prachtig! ‘Tenth Avenue Freeze-out’, echt adembenemend goed op alleen piano met een lang eerbetoon aan Clarence. Patti was nog steeds ziek, dus helaas geen ‘Thougher than the Rest’. ‘The Rising’, indrukwekkend op de 12-snarige gitaar. Helemaal als je een paar uur eerder het 9/11-monument en museum hebt bezocht. Grappig moment was toen Bruce vertelde over een optreden in de beginperiode waarbij de band van 21:00 tot 03:00 vijf sets speelden. Iemand in het publiek riep: “Just like tonight!” Bruce antwoordde onmiddellijk: “In your dreams! In your dreams!”
Het geluid is subliem en Bruce maakt mooi gebruik van de afstand tot de microfoon. Soms vol erin, soms een meter erachter en soms ervoor, zodat hij onversterkt zingt. In het theater komt goed tot uiting wat een geweldige gitarist Bruce is. Ik vermoed dat hij afgelopen tijd ook veel achter de piano heeft gezeten, want zijn spel was echt geweldig. Echt veel beter dan de paar keer dat hij bij een full band-concert achter de piano kroop.Bijzonder
‘Dancing in the Dark’, waanzinnig en verrassend sterk op alleen gitaar met een overgang naar ‘Land of Hope and Dreams’. ‘Born to Run’ als slot. Een nummer dat ik heel erg graag een keer live akoestisch wilde horen. Alleen hiervoor had ik al 150 tot 200 dollar over gehad. Om 22:24 was het afgelopen. Alles bij elkaar een ervaring die eigenlijk niet in geld uit te drukken is. Het was heel anders. Erg bijzonder. Ik miste na afloop wel het euforische gevoel en de “zin” om morgen weer te gaan. Het is namelijk precies dezelfde show en als je het boek hebt gelezen en de documentaire Bruce Springsteen in his own words hebt gezien, ken je het verhaal. Ik had het niet willen missen, maar doe mij volgende keer maar weer een full band-concert van 3,5 uur en voor in de pit voelt het dan nog misschien wel intiemer dan in het theater. En iets van 87 euro voor een kaartje is dan eigenlijk gewoon een koopje.
Ik moet bekennen dat het imago van mijn muzikale held (al 35 jaar) iets is afgebrokkeld door deze tour met vijf dagen in de week precies dezelfde show, die al twee keer is verlengd en nog tot en met juni 2018 duurt. Ik hoop nog altijd dat Bruce niet zelf de toegangsprijzen bepaalt, maar op zijn minst weet hij ervan. Ik schat dat hij per avond minstens de helft van de omzet en dus minimaal 200.000 dollar overhoudt. Best lekker als je bedenkt dat hij op zo’n uur rijden van het theater woont: 17:00 weg, wat eten, optreden en voor 24:00 weer thuis. Ik kan mij dan ook niet aan de indruk onttrekken, dat het gewoon om geld gaat en dat vind ik jammer. Ik heb altijd gehoopt, misschien tegen beter weten in, dat Bruce ook op dit gebied anders was.